«Νομίζω ότι όλοι μας, από πολύ μικρή ηλικία, συνειδητά ή υποσυνείδητα, προσπαθούμε να διαμορφώσουμε τον εαυτό μας, αναζητούμε τις απαντήσεις σε ερωτήματα που ήδη μας απασχολούν και που βασανίζουν τη ζωή μας», μου λέει η Ιλντικο Ενιέντι ενώ κάθεται απέναντί μου στο μπαρ Albane, στην ταράτσα του ξενοδοχείου Marriott των Καννών. «Αυτή η περιέργεια της εφηβικής ηλικίας, στα πρώτα βήματα μιας ζωής που ούτως ή άλλως είναι πολύ μικρή σε διάρκεια, αφήνει πίσω της δυνατές εντυπώσεις που παραμένουν ζωντανές. Και στη δική μου περίπτωση αυτό το μυθιστόρημα δεν με εγκατέλειψε ποτέ. Η περιέργεια της παιδικής ηλικίας μάς ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή». Το μυθιστόρημα στο οποίο η ουγγαρέζα σκηνοθέτρια αναφέρεται είναι «Η ιστορία της γυναίκας μου» του αυστροουγγαρέζου συγγραφέα Μίλαν Φουστ (1888-1967), που υπήρξε η βάση της τελευταίας, ομότιτλης ταινίας της. Οταν συναντηθήκαμε, τον Ιούλιο του 2021, η ταινία προβαλλόταν εντός συναγωνισμού στο Φεστιβάλ των Καννών. Ηταν μάλιστα μία από τις ταινίες που δίχασαν ιδιαίτερα σε εκείνη τη διοργάνωση. Αργότερα πέρασε από τις Νύχτες Πρεμιέρας της Αθήνας και από χτες, με μεγάλη καθυστέρηση, προβάλλεται σε αρκετές αίθουσες της χώρας μας.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ