Ο χριστιανός μαρξιστής Αλασντερ Μακιντάιρ

Η αφορμή για ένα αφιέρωμα στον Αλασντερ Μακιντάιρ (1929-) είχε δοθεί με την έκδοση στα ελληνικά – 40 χρόνια μετά το πρωτότυπο – του σημαντικού έργου του «Μετά την αρετή» (εκδ. Αρτος Ζωής), σε μετάφραση των Δημήτρη Δημακόπουλου, Νίκου Μανωλόπουλου και Μιχάλη Πάγκαλου. Ο τελευταίος, εκδότης του περιοδικού, οργάνωσε τις 100 ωφέλιμες σελίδες, στις οποίες χωρούν: οι διαδρομές ανάγνωσης στο opus magnum που προτείνει η Λία Μελά, η σχέση του βιβλίου με το «Ασμα ασμάτων» (π. Αντώνιος Πινακούλας), η σχέση των θεσμών με τις αρετές (π. Ευάγγελος Γκανάς), η συγκριτική ανάγνωση Μακιντάιρ και Γρηγορίου Παλαμά (Γιάννης Μπέκος), η διαδρομή του Μακιντάιρ ως χριστιανού μαρξιστή και κριτικού του μαρξισμού (Γιώργος Κρανιδιώτης), η αφήγηση και ο εαυτός στον τελευταίο και τον Μερλό-Ποντί, οι θέσεις του για την ηθική και τη δύναμη σε σχέση με εκείνες της Σιμόν Βέιλ (Μ. Πάγκαλος). Από εδώ και μια επισήμανση που φέρνει την ανάλυση του Μακιντάιρ πιο κοντά μας: «Αναφέρεται στους μάνατζερ και τους γραφειοκράτες ως εμβληματικούς χαρακτήρες της δύναμης την εποχή της νεωτερικότητας. Οι απεχθείς, μάλιστα, χαρακτήρες αυτοί που κατέχουν τη δύναμη αναπαράγουν τη διαδεδομένη αυταπάτη ότι η κοινωνία μπορεί να ελεγχθεί, επιβάλλοντας, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως κοινά παραδεκτή αλήθεια τις “αυθαίρετες” επιθυμίες και προτιμήσεις τους». Από τις άλλες σελίδες σταχυολογούμε τη λοξή ματιά του Κωνσταντίνου Λερούνη για τον Ιβελιν Γουό -τον «λιγότερο γνωστό στην Ελλάδα μείζονα άγγλο μυθιστοριογράφο του 20ού αιώνα», όπως σημειώνει -, το σημείωμα για την πρόσληψη των εννοιών του «παρία» και του «πρόσφυγα» στη σκέψη της Χάνα Αρεντ (Γιώργος Δρίτσας), το σχόλιο του Φώτη Δημητρακάκη για την τελική σεκάνς της ταινίας «Βίβλος» του Τζον Χιούστον (1966). Σημειώνεται ότι το επόμενο τεύχος του «Ανθρώπου», που εκδίδεται από τον «Αρμό» (210-3304.196, info@armosbooks.gr), θα είναι αφιερωμένο στη βιοηθική.