Η μακροβιότερη περίοδος σταθερής δημοκρατίας που βιώνουμε μεταπολιτευτικά ήρθε ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης των δύο μοντέλων αυταρχισμού στα τέλη του προηγούμενου αιώνα. Η πτώση της χούντας έβαλε τέλος στο μετεμφυλιακό καθεστώς που ενέπνεε τους νικητές, ενώ η πτώση του Τείχους έβαλε τέλος στο σοσιαλιστικό όραμα των ηττημένων. Μπορεί τους καρπούς της φιλελεύθερης δημοκρατίας να τους γεύονται όλοι, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εξαφανίστηκαν οι προκαταλήψεις και οι ιδεοληψίες του παρελθόντος. Στο υπό διερεύνηση θέμα των υποκλοπών, για παράδειγμα, η μεν κυβέρνηση προτίμησε να επικαλεστεί παντού το «εθνικό» απόρρητο αντί να θέσει εξαρχής τον δάκτυλο στον τύπο των ήλων της λειτουργίας της ΕΥΠ/ΚΥΠ, η δε αξιωματική αντιπολίτευση επιχειρεί την επικοινωνιακή-δημοσκοπική αξιοποίηση ενός κρίσιμου προβλήματος μπροστά στο οποίο η ίδια έκλεισε συνειδητά και καιροσκοπικά τα μάτια όταν κυβερνούσε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή