«Ολα όσα λέει ο κ. Ανδρουλάκης για την κυρία Καϊλή, ότι δηλαδή ήταν ο Δούρειος Ιππος της ΝΔ, είναι σωστά. Το θέμα όμως είναι ότι τον Δούρειο Ιππο πρέπει να τον ανακαλύπτεις πριν αλωθεί η Τροία» αποφάνθηκε ο Αλέξης Τσίπρας. Εχει ένα δίκιο. Από την άλλη, βέβαια, η εν λόγω άλωση ενδέχεται να ευνοήσει το κόμμα του περισσότερο. Οπότε μάλλον δεν ειπώθηκε σαν συμβουλή στον πράσινο πρόεδρο. Ξεστομίστηκε σαν τροφή για σκέψη στους αμφιταλαντευόμενους μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ ψηφοφόρους.

Ευχή

«Μακάρι η ελληνική Δικαιοσύνη να είχε τα αντανακλαστικά της βελγικής Αστυνομίας» ως προς τον χρόνο δράσης στην υπόθεση των παρακολουθήσεων, είπε ο Πάνος Σκουρλέτης – την ίδια μέρα που ο αρχηγός του δήλωνε μενουμευρωπαίος. Εντάξει, ίσως έχει και παράπλευρα οφέλη το Qatargate – εφόσον πράγματι κάνει τους συντρόφους να καταλάβουν την αξία της συμμετοχής στο κλαμπ των ισχυρότερων χωρών του πλανήτη. Μεταξύ μας, πάντως, η ειλικρίνεια της ευχής του θολώνει λίγο από τις αντιευρωπαϊκές κορόνες του συριζαϊκού παρελθόντος.

Βραχίονας

Σύμφωνα με τον γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, η Καϊλή «λειτουργούσε ως βραχίονας του Μεγάρου Μαξίμου» στην υπόθεση των υποκλοπών. Για να στηρίξει τα λεγόμενά του ο Ανδρέας Σπυρόπουλος θύμισε κιόλας ότι «παρέστη στις εκδηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών και όταν ανέβηκε ο Νίκος Ανδρουλάκης στη ΔΕΘ έφυγε». Μοιάζει κάπως καφενειακό το επιχείρημα. Αλλά και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για διαγραμμένες αναρτήσεις στα σόσιαλ μίντια μιλούσε. Χρειάζονται δύο για το καφενείο, δηλαδή.

Συμπεριφορά

«Σε κάθε κόμμα», υποστήριξε η Ελίζα Βόζεμπεργκ, «μπορεί να υπάρχουν άτομα “ελαστικής ηθικής” και σε κάθε οργανισμό και σε κάθε συνολική ομάδα, καθένας κρίνεται ατομικά στη συμπεριφορά του την πολιτική». Σε κάποιον ιδεατό κόσμο ενδεχομένως να ήταν σωστή η παρατήρησή της. Στον πραγματικό, όμως, τα κόμματα δεν είναι άμοιρα ευθυνών για τα λάθη των στελεχών τους. Εξάλλου, οι κομματικές έδρες τα διαλέγουν για να τις εκπροσωπήσουν.