Ενας κόσμος σχεδιασμένος σε άσπρο μαύρο. Κάτοικοί του, άνθρωποι χωρίς πρόσωπα, φίδια, ψάρια, ερινύες και ποιητές. Γύρω τους βουνά, κυπαρίσσια σκαρφαλωμένα σε μουσικά πεντάγραμμα, τοπία άνυδρα, γεμάτα ρωγμές από την ξηρασία και δωμάτια που μοιάζουν με θεατρικές σκηνές. Ενας κόσμος βυθισμένος στη σιωπή, καθώς ο πένθιμος ήχος της καμπάνας ακούγεται μόνο σε όποιον φορέσει ακουστικά. Και μοναδική «παραφωνία» ο θόρυβος που κάνει ένα αόρατο τρένο καθώς τρέχει πάνω στις ράγες, χωρίς να αποκαλύπτει τον προορισμό του, ενώ αφήνει πίσω του ένα υποφωτισμένο τούνελ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή