«Εχω αρχίσει και αισθάνομαι σαν Μενουμευρωπαίος. Τι καλά που θα ήμασταν στην Ελλάδα αν είχαμε την αποτελεσματικότητα που έχουν οι θεσμοί και η δικαιοσύνη στο κέντρο της Ευρώπης. Αρχίζω και ζηλεύω αυτή τη χώρα, το Βέλγιο. Βλέπουμε εκεί ότι ακόμη και αν είσαι τόσο όμορφος όσο η κυρία Καϊλή και τόσο υψηλά ιστάμενος, η δικαιοσύνη και οι θεσμοί λειτουργούν». Πόσα φάουλ μπορεί να κάνει, μέσα σε 59 μόλις λέξεις, κάποιος ως αριστερός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έχει γράψει ήδη δύο πρωθυπουργικές θητείες στο βιογραφικό του – και μάλιστα σχολιάζοντας ένα κατεξοχήν αβανταδόρικο για τη δική του πλευρά του πολιτικού φάσματος θέμα; Σύμφωνα με το παράδειγμα του Αλέξη Τσίπρα, δύο. Ο συριζαίος πρόεδρος ξεκίνησε τη χθεσινή του τηλεοπτική κριτική στην υπόθεση των παρακολουθήσεων με μια σύγκριση με το Qatargate. Η αντιπαραβολή ήταν θεμιτή. Και σε μεγάλο βαθμό αναμενόμενη. Μόνο που η επιχειρηματολογία του στολίστηκε με εξομολογήσεις και παρατηρήσεις φυσιογνωμικής οι οποίες προσφέρουν στους αντιπάλους του μια ευκαιρία για εύκολη αλλαγή ατζέντας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή