Πέφτοντας από τα σύννεφα

Το ανέκδοτο παλιό, σύντομο και μακάβριο. Κάποιος πέφτει από τον εικοστό όροφο και, στο ύψος του πέμπτου, μονολογεί: «Μέχρι εδώ καλά πάμε». Η σύλληψη της Εύας Καϊλή στις Βρυξέλλες ήρθε για να μας υπενθυμίσει ότι δεν πέφτουν όλοι από τα σύννεφα με την ίδια ψυχραιμία και την ίδια χάρη. Χονδρικά θα μπορούσαμε να τους χωρίσουμε σε τρεις κατηγορίες. Ξεκινάμε από την αποκρουστικότερη. Εκείνους που «έπιναν νερό στο όνομά της» – όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε ο συγγραφέας Θανάσης Χειμωνάς – και, πριν αλέκτορα φωνήσαι, έσπευσαν να την αποκηρύξουν με περίσσιο μένος, λες και πάντοτε γνώριζαν τι κουμάσι ήταν και την έγλειφαν νυχθημερόν γλοιωδώς μόνο και μόνο για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη της, να τα ξεράσει όλα και αυτοί με τη σειρά τους να σπεύσουν να τα καταθέσουν στις εισαγγελικές αρχές (αλλά, φευ, τους πρόλαβαν τα γεγονότα). Οι διαχρονικοί βασιλικότεροι του βασιλέως. Είμαι σίγουρος πως όλοι όσοι είμαστε κάποιας ηλικίας είχαμε κάποτε την ατυχία να πέσουμε πάνω στα εν λόγω ερπετά – εκτός και αν, εξυπακούεται, είμαστε ερπετά οι ίδιοι. Ποτέ δεν κατάφερα να συγκαλύψω την αναγούλα μου για το είδος. Εάν ήταν στο χέρι μου θα τους μπουζούριαζα σε διπλανά κελιά με τον εκάστοτε απατεώνα.