«Αδερφέ μου, είναι δυσκολότερο από όσο νόμιζα αρχικά. Δεν μπορώ να κρατηθώ, δεν το πιστεύω ότι χάσαμε. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Κάθε στιγμή που το θυμάμαι, με κάνει να κλαίω. Γαμώτο». Αυτό είναι το μήνυμα – απάντηση του Τιάγκο Σίλβα στον Νεϊμάρ, ο οποίος σαν αρχηγός της Εθνικής Βραζιλίας αποφάσισε μετά τον οδυνηρό αποκλεισμό από την Κροατία να στείλει μηνύματα σε συμπαίκτες του. Να τους πει πως είναι δίπλα τους και πως τα δύσκολα θα περάσουν. Λειτούργησε σαν αληθινός αρχηγός. Τα μηνύματα είναι σπαρακτικά σε κάποιες περιπτώσεις. Αποδεικνύουν πόσο πολύ πόνεσε τους Βραζιλιάνους ο αποκλεισμός σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο που ο στόχος τους ήταν να φτάσουν μέχρι το τέλος. Και να γίνουν πρωταθλητές.

Αυτά τα μηνύματα είναι ουσιαστικά και μια απάντηση σε όσους καμιά φορά νομίζουν πως οι ακριβοπληρωμένοι αστέρες, που έχουν… λυμένα όλα τα προβλήματά τους, δεν μπορούν να πονέσουν. Σαφώς και μπορούν. Εχουν στόχους, έχουν άγχη, προσπαθούν να φτάσουν εκεί που έχουν ονειρευτεί. Παίζουν για να πετύχουν όλα αυτά που ονειρεύονταν όταν ήταν παιδιά. Και όταν δεν τα καταφέρνουν, έχουν κάθε δικαίωμα να υποφέρουν. Ανθρωποι είναι και όχι ρομπότ. Ιδιαίτερα σε ένα τέτοιο επίπεδο, όπως αυτό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η αποτυχία μπορεί να σου φέρει συναισθήματα που θα τα κουβαλάς σε όλη σου τη ζωή.

Ο Νεϊμάρ, ο Βινίσιους, ο Ροντρίγκο, ο Τιάγκο Σίλβα, μπορούν να έχουν συμπάθειες και αντιπάθειες, μπορεί να ζουν σαν μεγάλοι σταρ ή να ζουν την καθημερινότητά τους σαν τους απλούς ανθρώπους, μπορούν να κυκλοφορούν με πανάκριβα αυτοκίνητα και να τρώνε σε πανάκριβα εστιατόρια, μπορεί να έκαναν πραγματικότητα τα όνειρα που είχαν εκατομμύρια παιδιά και σε πολλούς να προκαλούν ζήλια. Ομως στο τέλος της ημέρας ο καθένας μένει μόνος του. Στο μαξιλάρι του. Με τις σκέψεις του, τις χαρές του και τις στεναχώριες του. Και σε αυτό είναι όλοι το ίδιο. Ανθρωποι.