Η ζεστή φωνή που έβαλε στο σπίτι μας τον αθλητισμό

Αν κάποιος θέλει να χαρακτηρίσει τον Γιάννη Διακογιάννη, που «έφυγε» χθες από τη ζωή, δίχως δεύτερη σκέψη θα  πει: «πολίτης του κόσμου»! Αυτό ακριβώς ήταν ο σπουδαίος δημοσιογράφος. Στα τέλη της δεκαετίας του ’50 και στις αρχές του ’60, ο Ζανό, όπως τον αποκαλούσαν όσοι τον συναναστρέφονταν, ήταν ένας σκαπανέας που άνοιξε παράθυρο και έκανε τους πάντες να δουν τη «μεγάλη εικόνα». Ισως πολλοί σταθούν στις μεταδόσεις. Λογικό. Το τραγούδι του Λουκιανού με τον στίχο «πώς μας ενώνει και πώς μας δονεί του Διακογιάννη η φωνή». Εύπεπτο και χωρίς αυτόν μπορεί και να μη γινόταν επιτυχία. Ωστόσο, ο Γιάννης Διακογιάννης ήταν πολύ περισσότερα πράγματα. Δημιούργησε μια αθλητική εκπομπή, την «Αθλητική Κυριακή» που ως τίτλος και μουσική υπόκρουση της αρχής αντέχει μέχρι σήμερα, παρά τις… προσπάθειες ορισμένων να «γεννήσουν» κάτι άλλο μέσα στη ματαιοδοξία της θέσης τους. Εφερε αληθινή σχολή στις περιγραφές, σε σημείο εδώ και δεκαετίες τα φιντάνια που έπιαναν ένα μικρόφωνο να βαυκαλίζονται πως «ιδού ο νέος Διακογιάννης». Τζίφος. Το καλούπι έσπασε! Ηταν ένας και μοναδικός, τον έχασε η Ελλάδα και όχι η δημοσιογραφία, λίγες εβδομάδες προτού συμπληρώσει τα 92 του χρόνια. Γιατί γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου και ίσως εκείνη την ημερομηνία να θεωρούσε ως αρχή του έτους! Επί κοντά τέσσερα χρόνια διευθυντής στο αθλητικό των «ΝΕΩΝ» όταν η (τότε) ιδιοκτησία ήθελε ακολουθώντας την εξέλιξη και πηγαίνοντας στο ταμπλόιντ να κάνει άνοιγμα στα αθλητικά και με ολοσέλιδη «πίσω σελίδα» με σπορ. Φυσιολογικό. Ηταν η εποχή με τις παχιές κυκλοφοριακές αγελάδες και τα επιτεύγματα των ομάδων μας συνέβαλαν αποφασιστικά στην εκτόξευση των πωλήσεων.