Δεν ονειρεύομαι συχνά, ή πιο σωστά δεν τα θυμάμαι τα όνειρά μου. Πολύ θα ‘θελα όμως να τα θυμάμαι. Πάντα τους ζήλευα όσους είχαν όνειρα να διηγηθούν. Αλλοτε τρυφερά, άλλοτε ακατανόητα, που μάταια προσπαθούν να εξηγήσουν, άλλοτε νοσταλγικά κι αγαπησιάρικα, άλλοτε όνειρα εφιαλτικά, με απώλειες και στιγμές γεμάτες αγωνία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή