Κατεστημένα

Μια επιφυλλίδα δεν μπορεί να έχει άμεσα πολιτικό χαρακτήρα, μπορεί όμως να τον αποκτά όταν η πολιτική συναρτάται με θέματα μιας επώδυνης και εξειδικευμένης, ειδικής, τάξεως και προπαντός με θέματα που άπτονται όχι απλώς άμεσα αλλά δίνουν στις λέξεις το ιδιαίτερό τους βάρος και αναδεικνύουν τη γλώσσα σε όργανο επικοινωνίας και διαφώτισης και όχι συσκότισης και ασυνεννοησίας. Λυπάται κανείς αντιπαρατιθέμενος με έναν, αν μη τι άλλο, ευγενή και πολιτισμένο πολιτικό όπως ο Νίκος Ανδρουλάκης, αλλά θλίβεται όταν τον ακούει να μιλάει και να λέει στην ομιλία του στη συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ «για ένα ποτάμι σύγχρονων προοδευτικών ιδεών που θα ανατρέψει κατεστημένα». Είναι το λιγότερο πενήντα χρόνια («επισημοποίησε» τη χρήση της, αν δεν είναι ο δημιουργός της, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, φιλόσοφος και ποιητής Κωνσταντίνος Τσάτσος) που η λέξη «κατεστημένο» έχει γίνει της «μόδας» χωρίς να έχει ποτέ παρακμάσει, όπως συμβαίνει με όλες τις άλλες μόδες και, επιπλέον, η κατάχρησή της αντί να κάνει τον καθένα διστακτικό προκειμένου να τη χρησιμοποιεί, αντίθετα να θεωρείται πως παραμένει μια λέξη εξαιρετικά εκφραστική, αν και δεν λέει τίποτα απολύτως.