Του Διακογιάννη η φωνή

Ο μόνος σοβαρός λόγος για να βάλω ποδόσφαιρο στην τηλεόραση (σας μιλώ για τον περασμένο αιώνα…) ήταν να μεταδίδει το ματς ο Γιάννης Διακογιάννης. Δεν παρακολουθούσα ποτέ την εξέλιξη του αγώνα, επειδή δεν με ενδιέφερε. Ηθελα μόνο τη φωνή του ως υπόκρουση. Μου έφτανε η ικανοποίηση ότι κάτι τελείως αδιάφορο για μένα το περιέγραφε ο Διακογιάννης. Τι το ξεχωριστό είχε ο Διακογιάννης, που προκαλούσε σε μένα τον άσχετο μια ικανοποίηση, την οποία ένιωθαν και οι άλλοι, εκείνοι που καταλάβαιναν από ποδόσφαιρο ή στίβο; Πιστεύω ότι ήταν ο πολιτισμός του ανθρώπου αυτό που έκανε τη διαφορά. Σε μια εποχή που η Ελλάδα ήταν στο ευρωπαϊκό περιθώριο, ο Διακογιάννης ήταν ένα παράθυρο στον κόσμο.