Οι Βρυξέλλες λαμβάνουν με ρυθμούς χελώνας τις αποφάσεις για την ενέργεια. Στο τέλος του Οκτωβρίου, μετά τη Σύνοδο Κορυφής, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωνε πως «δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να ξαναγυρίσει το θέμα της ενέργειας σε εμάς», όμως μετά την πορεία των πολύωρων διαπραγματεύσεων ανάμεσα στους υπουργούς Ενέργειας της ΕΕ επιστρέφουμε και πάλι στην ανάγκη μιας πολιτικής απόφασης.

Οι δυσκολίες στην απόφαση για έναν μηχανισμό ρύθμισης τιμών διατηρεί το χάσμα ανάμεσα στις χώρες του Νότου και του Βορρά, όμως περισσότερο δείχνει τη γενικότερη δυσκολία που υπάρχει στην επίτευξη μιας συμφωνίας, χωρίς αυτή να περνάει μέσα από τους πολιτικούς αρχηγούς. Λες και τίποτα δεν έχει αλλάξει τους τελευταίους μήνες, η «καυτή πατάτα» της ενιαίας ενεργειακής πολιτικής συνεχίζει να αντιμετωπίζεται με αναβλητικότητα. Ο χρόνος και οι χαμηλές θερμοκρασίες πιέζουν επικίνδυνα.

Οι καλές προθέσεις ωστόσο δεν είναι πάντα αρκετές, τα «πηγαινέλα» δεν είναι λύση. Ο χρόνος για ευρωπαϊκές απαντήσεις εξαντλείται. Η Ευρώπη οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της για την ενέργεια και να στείλει σαφή μηνύματα και στους πολίτες της Ενωσης, που έχουν αρκετούς λόγους να κοιτούν προς τη μεριά των Βρυξελλών με καχυποψία. Αν τα κράτη – μέλη μείνουν στα προσκόμματα που προκαλούν οι διαφωνίες για τις τεχνικές λεπτομέρειες, τότε θα επιβεβαιώσουν την εικόνα ενός βραδυκίνητου καραβιού, που ακόμα και τις πιο δύσκολες στιγμές δρα με βάση τη γραφειοκρατία.