Το Qatargate ήρθε να επιβεβαιώσει ότι στην Ευρωπαϊκή Eνωση, χρόνια τώρα, υπάρχει μια συνθήκη που δεν διευκολύνει απλώς, αλλά ουσιαστικά κανονικοποιεί τη δυνατότητα μεγάλων οικονομικών συμφερόντων να ασκούν επιρροή στη λήψη αποφάσεων, στον βαθμό που να θεωρείται αυτονόητο να υπάρχουν στις Βρυξέλλες περισσότεροι λομπίστες από όσους μπορεί κανείς να συναντήσει στην Ουάσιγκτον. Μικρή σημασία έχει εάν αυτό γίνεται με όρους θεμιτούς ή «αθέμιτους», γιατί οφείλουμε να αναρωτηθούμε ποια είναι η πραγματική απόσταση που χωρίζει τα «χαρτονομίσματα στη σακούλα» από την προσφορά μιας καλά αμειβόμενης θέσης στη διοίκηση μιας εταιρείας μετά την αποχώρηση από τους «ευρωπαϊκούς θεσμούς».
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ