«Να τιμωρηθούν για όλες τις ψυχές που χάθηκαν»

Οκτώ νέα κατηγορώ και αναπάντητα «γιατί», γεμάτα δάκρυα και ανείπωτο πόνο για τον μαρτυρικό και άδικο χαμό των δικών τους ανθρώπων, που σφραγίστηκαν με τη διατύπωση μιας και μόνο προσδοκίας ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη και οι κάτοικοι στο Μάτι δεν θα νιώσουν για άλλη μια φορά εγκαταλελειμμένοι από τις Αρχές, καθήλωσαν και χθες τους πάντες στη δίκη για τη μεγαλύτερη τραγωδία των τελευταίων ετών που έχει σημαδέψει τη χώρα μας. Καθένας από τους μάρτυρες περιέγραφε τη δική του τραγική και αληθινή ιστορία. Υπήρχαν στιγμές που στην αίθουσα του Εφετείου της Αθήνας δεν ακουγόταν ούτε μια ανάσα παρά μόνο ο «βουβός» λυγμός του ακροατηρίου. Τα δακρυσμένα μάτια μαρτυρούσαν τη συναισθηματική ένταση της διαδικασίας. Και πώς αλλιώς; Αφού χθες κατέθεσαν άνθρωποι των οποίων οι οικογένειες ξεκληρίστηκαν από την πύρινη λαίλαπα. Εχασαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν. Γονείς, παιδιά, αδέρφια.