Είναι ο επικεφαλής επιθεωρητής Αρμάντ Γκαμάς της αστυνομίας του Κεμπέκ, στον Καναδά. Αντίθετα με τους συναδέλφους του που προσεγγίζουν γραμμικά τις υποθέσεις τους, εκείνος βλέπει πράγματα που οι άλλοι αγνοούν: το φως ανάμεσα στο καλά σκεπασμένο σκοτάδι, το κακό στο φαινομενικά συνηθισμένο και κυρίως μια μυθική διάσταση στα εγκόσμια. Μια σειρά δολοφονιών στο Three Pines, ένα φαινομενικά ειδυλλιακό χωριό στην ανατολική πλευρά του Κεμπέκ, τον βγάζει από τη βάση του βγαίνοντας στο κυνήγι των υπόπτων. Μπροστά του θα ανακαλύψει μυστικά θαμμένα από καιρό, τα οποία τον προκαλούν να αντιμετωπίσει και τα δικά του προσωπικά φαντάσματα. Παράλληλα, η εξαφάνιση μιας νεαρής ιθαγενούς γυναίκας θα τραβήξει την προσοχή του και θα τον απασχολήσει για καιρό. Αυτόν τον ιδιαίτερο ήρωα υποδύεται ο Αλφρεντ Μολίνα στη σειρά «Three Pines», παραγωγή της Sony, η οποία έκανε πρεμιέρα πριν από λίγες ημέρες στο Amazon Prime Video και στη χώρα μας θα ξεκινήσει να προβάλλεται από τις 27 Ιανουαρίου 2023 στη Nova. Ο Αλφρεντ Μολίνα μίλησε αποκλειστικά στα «Πρόσωπα» για τη σειρά και τον ρόλο του.

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ. «Νομίζω ότι αυτό που με τράβηξε στη σειρά ήταν η ποιότητα των βιβλίων. Για να είμαι ειλικρινής, όταν με προσέγγισαν για πρώτη φορά, δεν ήξερα τα μυθιστορήματα. Τότε δούλευα σε ένα άλλο έργο και όταν έτυχε να αναφέρω στην παραγωγό ότι με προσέγγισαν για τη σειρά που βασίζεται στα βιβλία της Λουίζ Πέιν ενθουσιάστηκε. Είχε όλα τα βιβλία και ήταν μεγάλη θαυμάστρια. Αυτή μού είπε ότι πρέπει να ξεκινήσω. Και πρέπει να πω ότι σέβομαι τη γνώμη και το γούστο της. Ετσι το πήρα στα σοβαρά. Αρχισα τότε να διαβάζω τα βιβλία. Διάβασα τα πρώτα δύο ή τρία -νομίζω πριν δω το σενάριο – και με εξέπληξαν η λεπτότητα και η λεπτομέρειά τους. Και γι’ αυτό είπα: Αν πρόκειται να το κάνω αυτό, θέλω πραγματικά να εμπλακώ ώστε πραγματικά να μου αρέσει, να “βυθιστώ” στην ατμόσφαιρά τους. Τότε, είπα, λοιπόν, ότι θα ήθελα να γίνω και εκτελεστικός παραγωγός, ώστε να μπορέσω να εμπλακώ στη διαδικασία σε ένα πολύ, πολύ προγενέστερο στάδιο. Και ήμουν πολύ χαρούμενος που το έκανα. Νομίζω ότι όταν επενδύεις σ​​ε κάτι τέτοιο, ειδικά αν πρόκειται για ένα είδος στο οποίο δεν είσαι πολύ έμπειρος, είναι πολύ συναρπαστικό».

ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ. «Δεν ψάχνω το καλό στα χειρότερα στοιχεία της ανθρωπότητας. Αλλά νομίζω ότι o Γκαμάζ το κάνει. Και αυτό είναι που τον κάνει τόσο μοναδικό ως ντετέκτιβ. Είναι η πεποίθησή του ότι όλοι μας είμαστε ικανοί για τα πιο τρομερά πράγματα αν πιεστούμε αρκετά, επειδή είμαστε όλοι άνθρωποι. Και, ξέρετε, υπάρχει ένα σημείο σε ένα από τα επεισόδια, όταν κάποιος λέει στον Τζάρμους ότι φαίνεται πως δεν υπάρχει όριο στο κακό. Και ο ίδιος ουσιαστικά λέει, όχι. Υπάρχει ένα όριο στο κακό. Και πρέπει να το βρούμε για να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον. Και νομίζω ότι αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό στον ρόλο που τον κάνει πολύ διαφορετικό από άλλους ντετέκτιβ. Γιατί βασίζεται στην ενσυναίσθηση και την επιθυμία για λιγότερη αντιπαράθεση και περισσότερη επικοινωνία. Και νομίζω ότι αυτό είναι και η ηθική του θέση στο ότι δεν κρατάει όπλο. Εχει πολύ ξεκάθαρη άποψη για το ποια είναι η δουλειά του και αυτό, φυσικά, όπως βλέπουμε καθώς περνάνε τα επεισόδια, τον φέρνει σε μεγάλη διαμάχη με τους ανωτέρους του, γιατί δεν συμμορφώνεται με τον τρόπο που κάνουν τα πράγματα».

Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ. «Το σημαντικό είναι πάντα να λέμε την ιστορία με τον τρόπο που παρουσιάζεται. Δεν νομίζω ότι είμαστε στη δουλειά, σε μια αστυνομική σειρά, για να τη χρησιμοποιούμε ως ένα είδος βαρόμετρου για το τι συμβαίνει στον πραγματικό κόσμο. Θέλω να πω, θα ήταν αφελές και ανόητο να το κάνουμε αυτό. Νομίζω ότι υπάρχει μια κατανόηση με το κοινό ότι αυτό που εξετάζουμε είναι ένα κομμάτι μυθοπλασίας. Αλλά φυσικά, ταυτόχρονα, υπάρχουν στοιχεία στον κόσμο που επηρεάζουν τον τρόπο που λέμε την ιστορία. Στη σειρά μας, θίγουμε την αστυνομική διαφθορά, τα λάθη που έγιναν στο παρελθόν και ούτω καθεξής. Αλλά δεν είναι μια προσέγγιση ή μια θέση κριτικής, είναι απλώς μέρος της πραγματικότητας που προσπαθούμε να απεικονίσουμε. Δεν πρόκειται λοιπόν για αυτό, αλλά αυτό τυχαίνει να είναι μια λεπτομέρεια. Και νομίζω ότι το κοινό το καταλαβαίνει, ότι είναι ένα κομμάτι δράματος. Δεν είναι ντοκιμαντέρ».

ΟΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ. «Νομίζω ότι υπάρχει προκατάληψη προς τις αυτόχθονες γυναίκες και παιδιά σε ορισμένα μέρη του κόσμου, στη Βόρεια Αμερική ειδικότερα, που όλοι γνωρίζουμε. Αλλά είτε είναι δουλειά μας είτε όχι να το συζητήσουμε ή ακόμα και να το απεικονίσουμε με τρόπο που να έχει οποιοδήποτε είδος προκατάληψης, πρέπει να προσπαθήσουμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Βαδίζουμε σε μια πολύ λεπτή γραμμή μεταξύ κριτικής και ρεπορτάζ, και κανένα από τα δύο δεν είναι πράγματα που αποτελούν πραγματικά μέρος του έργου μας ως αφηγητών».

Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ THREE PINES. «Νομίζω ότι συμβολίζει το μέρος όπου όλοι θέλουμε να είμαστε, όπου θα νιώθαμε πιο ασφαλείς και ευτυχισμένοι. Αυτό είναι κάτι που έμαθα από τα βιβλία. Ενας από τους χαρακτήρες λέει ότι βρίσκεται στο πιο φιλόξενο μέρος στον κόσμο. Και νομίζω ότι είναι επειδή πρόκειται για ένα πλασματικό χωριό. Πραγματικά δεν υπάρχει πουθενά. Σημαίνει ότι μπορούμε να πετύχουμε αυτό που θέλουμε. Ετσι, αν έχετε διαβάσει τα βιβλία, έχετε μια εικόνα στο μυαλό σας του Three Pines πολύ διαφορετική από τη δική μου, αλλά και τα δύο θα είναι απολύτως ακριβή γιατί έτσι θέλουμε να είμαστε. Νομίζω ότι το Three Pines συμβολίζει ένα ιδανικό. Οχι απλώς μια ιδέα, αλλά ένα ιδανικό, κάτι που θα κάναμε ή κάπου που θα φιλοδοξούσαμε να είμαστε, νομίζω.