Βλάπτει η πολλή αυτοπεποίθηση

Οποιος έχει μια ιδέα από παιδιά (από ταινίες, μυθιστορήματα, ακόμη και από προσωπική εμπειρία…) γνωρίζει ότι ο άνθρωπος δεν γεννιέται με έμφυτη την αντίληψη των ορίων της ιδιοκτησίας του. Σε μία φάση της νηπιακής ηλικίας τα παιδιά συμπεριφέρονται σαν τύραννοι, που νομίζουν ότι όλα τα ενδιαφέροντα και αστραφτερά πράγματα γύρω τους είναι δικά τους. Σταδιακά, όμως, μαθαίνουν τα όρια. Ετσι, μια μέρα εμφανίζεται καμαρωτός ο Γιωργάκης, που είναι τριών, με ένα ποδηλατάκι που δεν είναι το δικό του. Πού βρήκες το καινούργιο ποδήλατο, Γιωργάκη; Από την απάντηση καταλαβαίνεις ότι το πήρε από το παιδάκι των διπλανών, με το οποίο έπαιζε στον κήπο τους. Να το πας πίσω αμέσως, Γιωργάκη, να το επιστρέψεις στον ιδιοκτήτη του! Φυσικά, ο Γιωργάκης, θα γκρινιάξει, αλλά η μαμά του πρέπει να επιμείνει και να μην υποχωρήσει, όσο κι αν κλαίει και σπαράζει ο Γιωργάκης της, διαφορετικά δεν θα μάθει τα όρια του εγωισμού και των ορέξεών του. Αλλιώς, αν δηλαδή μεγαλώσει ο Γιωργάκης χωρίς να μάθει ποτέ τα όρια, μπορεί να σου εμφανιστεί μια ωραία πρωία στο σπίτι με εξακόσια χιλιάρικα – που λέει ο λόγος – κι άντε μετά να ξεμπλέξεις…