Οι λομπίστες λύνουν και δένουν και οι ευρωβουλευτές… απλά «προεδρεύουν»

Δεν ξαφνιάζονται όσοι γνωρίζουν καλά την ευρωπαϊκή συνοικία των Βρυξελλών, την περιοχή όπου στεγάζονται οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, όταν βλέπουν την Αγορά της Σιμόν Βέιλ, το κύριο τμήμα της πεζοδρόμησης μπροστά από το κτίριο του Ευρωκοινοβουλίου, να σφύζει από κόσμο σχεδόν καθημερινά. Ευρωβουλευτές, δημοσιογράφοι, επισκέπτες από σχολεία, ακαδημαϊκά ιδρύματα, προσκεκλημένοι ευρωβουλευτών βρίσκονται εκεί για να διαβούν το κατώφλι της εισόδου του. Ανάμεσά τους βρίσκονται και οι λομπίστες, οι επαγγελματίες που δρουν για λογαριασμό μιας ομάδας πίεσης, ενόςλόμπι. Διακρίνονται από την περισσότερο επιμελή και μοδάτη εμφάνισή τους, ειδικότερα οι επονομαζόμενοι «σύμβουλοι λομπίστες». Ολοι τους, ακόμη και οι πιο ανέμελα ντυμένοι λομπίστες οργανισμών της κοινωνίας των πολιτών, φέρουν την ειδική κάρτα που αποκτούν από το Ευρωκοινοβούλιο, γύρω στις 6.000 τον χρόνο, και η οποία τους δίνει το δικαίωμα ελεύθερης εισόδου στο κτίριό του. Η παρουσία τους γίνεται ακόμη πιο αισθητή όταν βασικές νομοθεσίες της ΕΕ «εισάγονται» στο Ευρωκοινοβούλιο προς συζήτηση. Είναι η εποχή που η πίεση από τους λομπίστες κορυφώνεται, οι συναντήσεις στα γραφεία των ευρωβουλευτών, στα καφέ της Ευρωβουλής, στο γνωστό, για παράδειγμα, Μίκι Μάους, στα στέκια της PlaceLux πληθαίνουν.