Το μακρινό 1967 περίπου 15.000 πολωνοί πολίτες εγκατέλειψαν τη χώρα τους. Ηταν η εποχή που οι εορτασμοί της 1.000ής επετείου του εκχριστιανισμού της Πολωνίας, με επικεφαλής τον καρδινάλιο Στέφαν Βιζίνσκι και άλλους επισκόπους, μετατράπηκαν σε μια τεράστια επίδειξη της δύναμης και της δημοτικότητας της Καθολικής Εκκλησίας στην Πολωνία. Παρακινούμενοι εν μέρει από το κίνημα της Ανοιξης της Πράγας, οι ηγέτες της αντιπολίτευσης της Πολωνίας, διανοούμενοι, ακαδημαϊκοί και φοιτητές χρησιμοποίησαν μια ιστορική-πατριωτική σειρά θεατρικών Dziady (Ντζιάντι) στη Βαρσοβία (και ο τερματισμός της εξαναγκάστηκε από τις Αρχές) ως αφετηρία για διαδηλώσεις, οι οποίες σύντομα εξαπλώθηκαν σε άλλα κέντρα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και μετατράπηκαν σε εθνικό επίπεδο. Οι Αρχές απάντησαν με μια μεγάλη καταστολή της αντιπολιτευτικής δραστηριότητας, συμπεριλαμβανομένης της απόλυσης καθηγητών και της αποβολής φοιτητών από πανεπιστήμια και άλλα ιδρύματα μάθησης. Στο επίκεντρο της διαμάχης ήταν επίσης ο μικρός αριθμός καθολικών βουλευτών στο Σέιμ (τα μέλη της Οργάνωσης Ζνακ) που προσπάθησαν να υπερασπιστούν τους φοιτητές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή