Το Μουντιάλ έριξε χθες βράδυ την αυλαία του ένα μήνα μετά την έναρξή του και έφτασε η ώρα του απολογισμού. Ηταν μια καλή διοργάνωση; Ποιο αποτύπωμα θα αφήσει στην ιστορία του ποδοσφαίρου;

Οι απαντήσεις δεν μπορούν να δοθούν σε μερικές γραμμές. Χρειάζεται μεγάλη κουβέντα γύρω από το τι έγινε και τι δεν έγινε στο Κατάρ για να βγει ένα συμπέρασμα. Διότι το συγκεκριμένο Παγκόσμιο Κύπελλο στιγματίστηκε και από καταστάσεις που δεν έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο, συζητήθηκαν όμως πολύ, προκάλεσαν θόρυβο και δημιούργησαν ένα κλίμα καθόλου ευχάριστο γύρω από τη διοργάνωση.

Μιλώντας καθαρά και μόνο για μπάλα, ένα πρώτο συμπέρασμα που θα μπορούσε να βγει είναι ότι η διεξαγωγή του Μουντιάλ τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο, λίγους μόνο μήνες μετά την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου στο χειμερινό ημισφαίριο και όχι μετά το τέλος της όπως συνηθιζόταν, βοήθησε ώστε να παιχτεί καλύτερο ποδόσφαιρο. Οι ποδοσφαιριστές, οι περισσότεροι εκ των οποίων αγωνίζονται στην Ευρώπη, ήταν πιο φρέσκοι και σε καλύτερη φόρμα συγκριτικά με το πώς θα ήταν αν έπαιζαν τον Ιούνιο μετά το τέλος μιας εξοντωτικής σεζόν, οπότε απέδωσαν καλύτερα. Και αυτοί και οι ομάδες τους.

Το αποτέλεσμα ήταν να δούμε καλή μπάλα σε γενικές γραμμές. Εγιναν καλά παιχνίδια, μπήκαν αρκετά γκολ και το σύστημα διεξαγωγής βοήθησε ώστε να εκλείψουν οι αδιάφοροι αγώνες και να υπάρξει μπόλικο σασπένς. Η αγωνία ήταν μεγάλη μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της πρώτης φάσης, απ’ όπου βγήκαν τα εισιτήρια για τη φάση των «16», ενώ δεν έλειψαν και οι εκπλήξεις, που πάντα κρατούν σε υψηλό επίπεδο το ενδιαφέρον των φιλάθλων για μία διοργάνωση. Το Μαρόκο ήταν η μεγαλύτερη από αυτές, Νότια Κορέα, Ιαπωνία και Αυστραλία εξέπληξαν κι αυτές ευχάριστα, ενώ στον αντίποδα, Γερμανία, Ισπανία και Βέλγιο απογοήτευσαν ως μη αναμενόταν.

Είδαμε καινούργια φιντάνια όπως ο Ουναχί και ο Αμραμπατ του Μαρόκου, ο Ολλανδός Χάκπο, οι δύο τερματοφύλακες Λιβάκοβιτς της Κροατίας και Μαρτίνες της Αργεντινής, αλλά και ωραίες ποδοσφαιρικές ιστορίες, όπως αυτές του Μέσι, του Μόντριτς, του Εμπαπέ. Ηταν ένα Μουντιάλ που άφησε πίσω του πράγματα για να το θυμόμαστε. Αλλο αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να γίνει στο Κατάρ…