Χριστούγεννα στη χώρα των Αζτέκων

Είχαν ρωτήσει κάποτε μια αγαπημένη μας ποιήτρια -δεν θα πω το όνομά της  – τι προτιμάει. Το σεξ ή τα Χριστούγεννα; «Τα Χριστούγεννα», απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη εκείνη, «επειδή τα Χριστούγεννα έρχονται οπωσδήποτε μια φορά τον χρόνο». Στηρίζω. Είναι θλιβερό αλλά πλέον είναι όλο και πιο σύνηθες, να παίρνει παντού κεφάλι η σιγουράντζα. Θα μου πείτε, την είχαμε και χθες; Ούτε και σήμερα, θα σας απαντούσα. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να την αποζητάμε με κάθε κόστος. Κάτι τέτοιο μου φαίνεται ότι συμβαίνει αυτό το διάστημα. Η φάση εξελίσσεται ως εξής: Χριστούγεννα ή Χριστούγεννα; Δεν θα είχα καμία αντίρρηση να κοιταζόμαστε ασάλευτοι ωσάν τα βόδια αν μέσα στη φάτνη δεν πέθαινε κάθε τόσο κι από ένα παιδί. Και τούτο όχι στη Βηθλεέμ, στα κατάβαθα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αλλά στη Μεγάλη Βρετανία με το πάλαι ποτέ ζηλευτό Εθνικό Σύστημα Υγείας και τα σημερινά ψυχοδράματα του πάσα ένα εστεμμένου κοπρίτη, μετά συγχωρήσεως. Δεν είναι τα δικά του παιδιά που θα πεθάνουν από πονόλαιμο, σίγουρα όχι. Αλλά ούτε και τα δικά μας θα πεθάνουν. Αυτό είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο κι ας λένε ό,τι θέλουν ορισμένοι για το ΕΣΥ και το εκτεταμένο δίκτυο ιδιωτικής παιδιατρικής στο οποίο κι ο πιο στενεμένος οικονομικά έχει τη δυνατότητα να προστρέξει δυο βήματα από εκεί που μένει, και με 30 ευρώ να πάρει αμέσως οδηγίες και θεραπεία για το παιδί του. Για να έχετε μια τάξη μεγέθους, ρώτησα κι έμαθα. Στα εκατό χιλιόμετρα από το σπίτι του κατάφερε τελικά να βρει παιδίατρο, φίλος μου και νεαρός πατέρας που ζει στο Λονδίνο, και το κόστος της επίσκεψης 400 λίρες ακατέβατα. Μάλιστα. Ενώ εδώ, στο ΕΣΥ που το λοιδορούν και το εξευτελίζουν με τα πανό τους οι συνδικαλιστές του, ακόμα και ο ανασφάλιστος μπορεί να πάει στα επείγοντα και να πάρει επιτόπου για το παιδί του πλήρη θεραπεία και περίθαλψη από ειδικό γιατρό ή από ειδικευόμενο κι όχι από τη νοσηλεύτρια βάρδιας, όπως γίνεται στη χώρα του Νέτφλιξ.