Στην παγίδα της εξουσίας

Βραβευμένη για το σενάριό της στο τελευταίο Φεστιβάλ των Καννών, «Η συνωμοσία του Καΐρου» («Boy from heaven», Σουηδία / Γαλλία / Δανία / Φινλανδία, 2022) είναι μια πολυεπίπεδη, ιδιαίτερη ταινία με βασικό σκηνικό χώρο το Αλ Αζχάρ, το Κέντρο Ισλαμικής Μάθησης που δημιουργήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου από τους Φατιμίδες και που ανέκαθεν οι εκεί κυβερνήσεις έχουν προσπαθήσει να ελέγξουν χωρίς όμως επιτυχία. Κράτος εν κράτει στην κυριολεξία, το Αλ Αζχάρ θα γίνει η αρένα μιας σύνθετης ιστορίας μέσω της οποίας ο σουηδός, αιγυπτιακής καταγωγής σκηνοθέτης και σεναριογράφος Ταρίκ Σαλέχ («Κάιρο εμπιστευτικό»), έχοντας ως βάση το ανθρώπινο στοιχείο, αποπειράται έναν ευρύτερο σχολιασμό γύρω από ένα σωρό μουσουλμανικά ζητήματα – και τα καταφέρνει θαυμάσια. Ολα εδώ ξεκινούν από τον θάνατο του μεγάλου ιμάμη που θα πρέπει να αντικατασταθεί – αν και το ερώτημα είναι «από ποιον;». Ο πρόεδρος της χώρας θέλει κάποιον που να μπορεί να χειρίζεται, λαοφιλής όμως είναι ένας άλλος, ένας τυφλός, οπότε ήδη δημιουργείται ένα πρόβλημα ισορροπίας ανάμεσα στην πολιτική και τη θρησκεία, των οποίων οι σχέσεις είναι εύθραυστες και ένας εμφύλιος πόλεμος μπορεί ανά πάσα στιγμή να ξεσπάσει. Και αυτό δεν θα είναι το μόνο θέμα στην ατζέντα του Σαλέχ, όπου θα βρούμε επίσης το ζήτημα των τζιχάντ, το ζήτημα της διγαμίας στην κορυφή της θρησκευτικής ελίτ, το ζήτημα της κατασκοπείας μέσα στο κέντρο, όπως και εκείνο της κατάχρησης εξουσίας από την Κρατική Ασφάλεια της χώρας – κατάχρηση που σε αυτήν την περίπτωση κάνει, κυριολεκτικά, πάρτι. Ενας απίστευτος και ελκυστικά κινηματογραφημένος λαβύρινθος από προδοσίες, φόνους και πισώπλατα χτυπήματα με συνδετικό κρίκο έναν πρωτοετή φοιτητή από την επαρχία. Ο Αδάμ (Ταουφίκ Μπαρχόμ), γιος ψαρά, έχει περάσει στη σχολή γεμάτος όνειρα που θέλει να υλοποιηθούν – αλλά πού να ‘ξερε; Οπως η ίδια η ταινία, έτσι και αυτός προσπαθεί να ισορροπήσει πάνω σε τεντωμένο σχοινί, στη μέση όχι μιας αλλά πολλών πλεκτανών από τη στιγμή που αναγκάστηκε να γίνει ο πληροφοριοδότης της Κρατικής Ασφάλειας έχοντας στρατολογηθεί από έναν συνταγματάρχη (Φάρες Φάρες). Η μεταξύ επαφή τους είναι η μοναδική νότα αληθινής ανθρωπιάς σε αυτήν την κυνική και άγρια ταινία, ένα γνήσιο (και ασυνήθιστο) πολιτικό θρίλερ της πρώτης γραμμής που στηρίζει τέλεια μια φράση – κλειδί που ακούμε κάποια στιγμή: «Η εξουσία είναι ένα σπαθί με δύο όψεις – μπορεί εύκολα να σου κόψει το χέρι».