Η ανωριμότητα της Ενωσης(διαφθορά και αξιοπιστία)

Το Κατάργκεϊτ που συγκλονίζει την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) ανέδειξε τα ελλείμματα του θεσμικού συστήματος της ΕΕ και ανομίες της γνωστής «φούσκας των Βρυξελλών», ιδιαίτερα στον άξονα της διαφάνειας και λογοδοσίας. Είναι ένα σύστημα που αφήνει ανοιχτές πολλαπλές δυνατότητες για την άσκηση αθέμιτων πρακτικών και διαφθοράς προκειμένου να επηρεασθεί η (νομοθετική) διαδικασία παραγωγής πολιτικής. Και αναποφεύκτως, καθώς η Ενωση έχει αποκτήσει την αρμοδιότητα πολιτικής σε μεγαλύτερο αριθμό θεμάτων ιδιαίτερα στους τομείς οικονομίας, ρυθμιστικού καθεστώτος για την τεχνολογία, χημική βιομηχανία, διακίνηση αγαθών, κεφαλαίων και ατόμων, έχουν αυξηθεί  ευκαιρίες και δυνατότητες άσκησης πιέσεων με θεμιτά και αθέμιτα μέσα  για τον επηρεασμό της πολιτικής διαδικασίας. Ενώ το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει αποκτήσει αποφασιστικές εξουσίες στη νομοθετική διαδικασία ως συννομοθέτης έχει προκαλέσει την  έντονη προσοχή κάθε είδους ενδιαφερόμενου (επιχειρηματικών, οικονομικών λόμπι, ξένων κυβερνήσεων από ΗΠΑ μέχρι Κατάρ, αλλά βεβαίως και Ρωσίας και Κίνας για διαφορετικούς  λόγους). Το θεσμικό σύστημα χρειάζεται επομένως μεταρρύθμιση τόσο μακροπολιτικού περιεχομένου όσο και δημοκρατικής ενίσχυσης και αναδιάταξης για να καταστεί περισσότερο αποτελεσματικό, δημοκρατικό και διαφανές και λιγότερο ευάλωτο στη διαφθορά και αθέμιτες εξωτερικές πιέσεις.