«Η βοήθειά σας δεν αποτελεί φιλανθρωπία, αλλά επένδυση στην παγκόσμια ασφάλεια και τη δημοκρατία». Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης του κόσμου επέλεξαν αυτή τη φράση του ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι για να τιτλοφορήσουν τη χθεσινή ιστορική του ομιλία στο Κογκρέσο. Διότι το δίλημμα αυτές τις ημέρες είναι σαφές: ελευθερία ή βαρβαρότητα. Και το δίλημμα αυτό δεν κοστολογείται. Να γιατί η απερχόμενη πρόεδρος της αμερικανικής Βουλής και η αντιπρόεδρος της αμερικανικής δημοκρατίας άπλωσαν στο βήμα του αμερικανικού Κογκρέσου μια ουκρανική σημαία με τις υπογραφές ουκρανών μαχητών.

Τίποτα δεν εγγυάται ότι η ελευθερία θα νικήσει τη βαρβαρότητα. Aν μάλιστα πιστέψουμε τον οικονομολόγο Νουριέλ Ρουμπινί, τον επονομαζόμενο και «προφήτη της δυστυχίας», τα τελευταία 75 χρόνια σχετικής ειρήνης, προόδου και ευημερίας αποτελούν εξαίρεση. Ο κανόνας είναι η ιστορία που προηγήθηκε, δηλαδή η πείνα, οι πόλεμοι, οι ασθένειες και οι γενοκτονίες. Είμαστε λοιπόν καταδικασμένοι; Εχει δίκιο ο αμερικανός νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς όταν προειδοποιεί στο αφιέρωμα του Project Syndicate, το οποίο δημοσιεύουν σήμερα «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο», ότι «κινδυνεύουμε να πάρουμε τον δρόμο προς τον φασισμό»;

Στο έλεος δύο κατακλυσμών, της πανδημίας και του πολέμου, ο κόσμος φαίνεται πράγματι να έχει εκτροχιαστεί. Αντίθετα όμως με τους διανοουμένους, οι πολιτικοί δεν έχουν την πολυτέλεια της απαισιοδοξίας. Ο πρόεδρος Ζελένσκι έχει να σώσει τη χώρα του. Ο πρόεδρος Μπάιντεν έχει να προστατεύσει την Αμερική από τον λαϊκισμό και τον πλανήτη από τον πυρηνικό πόλεμο. Οι ευρωπαίοι ηγέτες έχουν να θωρακίσουν τη Γηραιά Ηπειρο από τη διχόνοια, τη διαφθορά και τον ζόφο.

Αυτό το δικαίωμα στην αισιοδοξία αναδεικνύει στο ίδιο αφιέρωμα και η γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ. Κοιτάξτε τις μάνες της Ουκρανίας, μας λέει. Κοιτάξτε τις γυναίκες του Ιράν! Η μάχη που δίνουν είναι για ένα αγαθό που πολλοί από εμάς θεωρούμε αυτονόητο, αλλά δεν είναι, χρειάζεται διαρκή υπεράσπιση. Ενα αγαθό πολύτιμο, όσο και εύθραυστο. Ενα αγαθό που φοβούνται οι αυταρχικοί ηγέτες επειδή είναι μεταδοτικό. Πρόκειται, φυσικά και πάντα, για την ελευθερία.