Ανωτάτη, ανωτέρα, κατωτάτη…

Η κουβέντα έχει εδώ και καιρό ξεχαστεί. Σχεδόν κανείς δεν την επαναφέρει. Ούτε από τη μια πλευρά, τους άμεσα ενδιαφερόμενους, που έχουν απογοητευτεί πλήρως, ούτε από την άλλη, τους ιθύνοντες, αυτούς που αποφασίζουν και καθορίζουν τις εξελίξεις. Καμιά κουβέντα για να αναπροσαρμοσθούν οι θεατρικές σπουδές των δραματικών σχολών και να γίνουν «ανώτατες» -παρέμεναν «ανώτερες», επιπέδου ΤΕΙ, μέχρι που καταργήθηκαν και τα ΤΕΙ και έμειναν μόνες… Εξαίρεση αποτελούν τα πανεπιστημιακά τμήματα Θεατρολογίας που λειτουργούν στα ανώτατα ιδρύματα της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας και του Ναυπλίου. Το θέατρο κουβαλά πάνω του εκείνη την στρώση ελαφράδας, ερασιτεχνισμού και ψώνιου – έλα μωρέ, θεατρίνος είναι. Πώς λοιπόν να ανέλθει κατηγορία;