Οι αφορμές είναι πολλές και μεγεθύνονται περισσότερο από το κλίμα των ημερών. Ακόμη και η πολύ καλή έκθεση «Πολυκατοικία» στην Ελλημοαμερικανική Ενωση που καταγράφει πώς καταστάλαξε στο σημερινό αστικό μας τοπίο μία αρχιτεκτονική κατασκευή, στάθηκε η αφορμή για να ρίξω ματιές στο παρελθόν. Οι αναμνήσεις οι δικές μου αλλά και φίλων, γνωστών και διαδικτυακών κοινωνών, εν είδει λεκτικών καρτ ποστάλ που περιγράφουν Χριστούγεννα περασμένων δεκαετιών ή το περίφημο ενσταντανέ του Κώστα Μπαλάφα από τη γιορτινή οδό Σταδίου της δεκαετίας του 1960 κυριαρχούν αυτές τις μέρες. Παιδικές φωτογραφίες μας μπροστά σε, ελαφρώς τσουρομαδημένα, χριστουγεννιάτικα δένδρα με υαλοβάμβακα σε ρόλο χιονιού στα κλαδιά τους και δίπλα σε φουσκωτούς, πλαστικούς Αγιοβασίληδες, πυροδοτούν τη νοσταλγία. Που καλλιεργείται ακόμη περισσότερο από συζητήσεις (γύρω από τραπέζια με αποφάγια γαλοπούλας, παραδοσιακών λαχανοντολμάδων και κις ο καμαμπέρ ε σαμπινιόν) για εγκλήματα και εκτροπές των ημερών με την κλασική επωδό «Μα πώς καταντήσαμε έτσι, παλιά δεν γίνονταν αυτά». Και ως κερασάκι στην τούρτα ήρθε και κάθισε η αναφορά στο σάιτ του Παναγιώτη Λαφαζάνη ότι τη δεκαετία του 1960 αγόραζες κουραμπιέδες με oγδόντα δραχμές το κιλό άρα «πού ήμασταν, πού φτάσαμε» και «κάθε πέρυσι και καλύτερα».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή