Στην περιφέρεια των επίσημων εκδηλώσεων για τη δισεκατονταετηρίδα από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 εμφανίστηκε μια συζήτηση για την αποικιοκρατία και το πώς το νεαρό επαναστατημένο έθνος ταυτόχρονα εξεγειρόταν απέναντι σε ξένο δυνάστη και διεκδικούσε να είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα της λευκής Ευρώπης απέναντι σε μια «Ανατολή» που ταυτιζόταν με τη βαναυσότητα και την καθυστέρηση. Η χώρα μας δεν ήταν η μόνη όπου το αίτημα της εθνικής συγκρότησης διαπλέχθηκε με το ερώτημα μιας αποικιακής οπτικής, ενώ η αρχαιολογία έπαιξε και παίζει σημαντικό ρόλο στην επιχείρηση ανακατασκευής ιστορικών ταυτοτήτων, ιδίως όταν πρέπει να υποστηρίξουν αφηγήματα εθνικής συνέχειας ή ιστορικά δικαιώματα παρουσίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή