Το παιδικό μου σύμπαν ήταν ένα τεράστιο ονειρικό φυτώριο εικόνων και μεταμορφώσεων. Ενας άγγελος που φτερούγιζε στη μικρή τραπεζαρία έκρουε τη λύρα του. Εκεί, στα πλήκτρα της παλιάς επιτραπέζιας «οργκάνας» (πρόδρομος του ηλεκτρικού πιάνου), ανακάλυπτα πρωτόγνωρες μελωδίες που μπορούσαν να οργανωθούν και να πάρουν ήχο, όψεις ενός κόσμου που με γέμιζε θαυμασμό και τρυφερότητα. Ολα έφταναν από ένα δίχως τέλος «αλλού» και τα ανακάλυπτα σαν απόσταγμα ήχων. Στη μυστική σκοτεινιά των χορδών του όρθιου πιάνου της γιαγιάς ανακάλυπτα έκθαμβη τον κόσμο των τονικοτήτων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή