Είπα να πιάσω το θέμα χιουμοριστικά: ξέφυγε κι ένας καπνιστής από το άγρυπνο μάτι των Αρχών. Υστερα σκέφτηκα να το πιάσω σαρκαστικά: μια φωτογραφία χάλασε τον βαθύ ύπνο του Θανάση Πλεύρη. Μετά διάβασα ξανά όλες τις ανακοινώσεις κι αισθάνθηκα να προσβάλλεται βαθιά η νοημοσύνη μου. Από τον υπουργό, που είπε ότι στην εστίαση ο αντικαπνιστικός έχει επιτευχθεί στο 100% (λες και δεν πήγα σε δύο εστιατόρια την περασμένη εβδομάδα όπου κουβαλούσαν τα τασάκια με τα καρότσια) κι ότι δεν είναι ούτε γραφικό να ζητάμε από τη διοίκηση του μαγαζιού την εφαρμογή του νόμου (λες και δεν το έχω κάνει) ούτε ντροπή να απαιτούμε όποιος θέλει να καπνίσει να βγει έξω (λες κι έχω όρεξη κάθε τρεις και λίγο να τσακώνομαι). Από το νυχτερινό κέντρο, που αναφέρθηκε σε «μεμονωμένα περιστατικά». Από την αστυνομία, που βεβαίωσε ότι οι έλεγχοι θα συνεχιστούν «με αμείωτη ένταση». Από τον Τύπο της Αριστεράς, που θυμήθηκε τα ράντζα και τους νεκρούς της πανδημίας. Από το ότι συνεχίζεται για χρόνια αυτή η συζήτηση, με πολλή υποκρισία και ελάχιστα αποτελέσματα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή