Μερική άγνοια

Τρίτη εκλογή

Το ωραίο με το πολιτικό σκηνικό είναι ότι μπορείς να τραβήξεις τις κλωστές του και να πλέξεις με αυτές όποιο σενάριο σου κάνει όρεξη. Ας πούμε αυτό των τρίτων εκλογών. Υποθέτουμε ότι γίνονται οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις και η ΝΔ δεν κατακτά την αυτοδυναμία. Τι θα συμβεί τότε; Στις διερευνητικές εντολές ο Μητσοτάκης θα φωνάξει τον Ανδρουλάκη και θα του πει να πάνε στην ευχή τα παλιά και να σχηματίσουν μαζί κυβέρνηση. Από το σημείο αυτό ξεκινούν διάφορες εκδοχές. Στην πιο απλή περίπτωση, ο Ανδρουλάκης δέχεται, επικαλούμενος την ανάγκη για κυβερνητική σταθερότητα, πιάνει και ένα γραφείο αντιπροέδρου και όλα κυλούν σχετικά ομαλά. Μπορεί όμως και να μη δεχθεί, προτάσσοντας το θέμα των υποκλοπών. Κάνεις κυβέρνηση με κάποιον που σε παρακολουθούσε και αρνείται να σου πει τον λόγο; Ασε που μετά δεν γλιτώνεις και την πολιτική καζούρα. Πάει, λοιπόν, ο Ανδρουλάκης και λέει ότι δέχεται να συμμετάσχει σε κυβέρνηση με ΝΔ, αρκεί να επιλεγεί ένα τρίτο πρόσωπο ως πρωθυπουργός. Ο Μητσοτάκης θα του απαντήσει ότι αυτό συνιστά εκτροπή καθώς ο λαός ψήφισε τον ίδιο και του χορήγησε εκλογικό προβάδισμα. Σωστό. Αρα λογικά στο blame game θα βρεθεί χρεωμένος πρωτίστως ο Ανδρουλάκης, στον οποίο η ΝΔ και ο επικοινωνιακός της μηχανισμός θα επιχειρήσουν να μετακυλήσουν την ευθύνη για τη νέα προσφυγή στις κάλπες.