Διευρύνσεις

Το κλισέ έχει περίπου την ίδια ηλικία με τη Μεταπολίτευση. Και είναι απαύγασμα πασοκικής σοφίας. Τα κόμματα εξουσίας, λέει, είναι πολυσυλλεκτικά. Απευθύνονται, με άλλα λόγια, σε πολλά και διαφορετικά κοινά προκειμένου να εξασφαλίσουν τα ποσοστά που οδηγούν στα κυβερνητικά έδρανα. Μέχρι σήμερα όλες οι κομματικές έδρες του δικομματισμού το έχουν εφαρμόσει ευλαβικά. Και με βάση τον κανόνα που αυτό έχει θέσει αναμένεται να κινηθούν και τα σημερινά δύο μεγάλα κόμματα. Το κυβερνών σχεδιάζει να απευθυνθεί τόσο στους κεντρώους, που του χάρισαν με τις ψήφους τους τη νίκη το 2019, όσο και στους ορίτζιναλ δεξιούς, που αποτελούν την παραδοσιακή του βάση – αλλά ενίοτε, όταν παίρνουν υπερβολική δόση κεντρώας ορθολογικής ρητορικής από τη γαλάζια επίσημη γραμμή, μετακινούνται σε δυνάμεις δεξιότερά του. Η μείζων αντιπολίτευση ποντάρει επίσης σε μια «αμφίπλευρη διεύρυνση». Θέλει να προσεγγίσει και τους ψηφοφόρους της Κεντροαριστεράς κι αυτούς που ομνύουν ακόμη στον αριστερό ριζοσπαστισμό. Εξού και προμοτάρει τη διπλή μεταγραφή από το βαρουφακικό κόμμα, ενώ ταυτόχρονα αυτοσυστήνεται ως ο κυρίαρχος του προοδευτικού χώρου.