Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες. Αυτές οι μέρες με τη μεγαλύτερη συμβολική διάσταση από όλες. Χθες, σήμερα, άντε και μέχρι αύριο, οι πρώτες μέρες κάθε καινούργιας χρονιάς. Με υποσχέσεις στον εαυτό μας και τους άλλους, με δεσμεύσεις, στόχους, ελπίδες και προσδοκίες. Μέρες ορόσημα που πολύ γρήγορα όμως τις «καταπίνει» η καθημερινότητα, τις ισοπεδώνει, τις εξομοιώνει με τις υπόλοιπες. Και τι μένει; Ούτε καν η ανάμνησή τους. Ολα όσα θα θέλαμε να κάνουμε, να πετύχουμε, να αποφύγουμε, να διεκδικήσουμε τον καινούργιο χρόνο, άντε να διατηρήσουν τη λάμψη τους έως τα Φώτα. Μετά αμπαλάρονται προσεκτικά μαζί με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια, κρύβονται σε κούτες, πατάρια και αποθήκες και ξαναβγαίνουν του χρόνου για να μας χαρίσουν και πάλι την ψευδαίσθηση του καινούργιου. Αυτήν ακριβώς την ψευδαίσθηση που έχουμε τόση ανάγκη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή