«Στην αδυσώπητη πάλη του Πνεύματος και του Σώματος, όπου το Πνεύμα εκφράζει καθετί Ιερό και το Σώμα καθετί Ανόσιο, ο ερωτισμός ταξινομείται μαζί με τις άλλες σωματικές εκκρίσεις. Οφείλουμε να τον αντιμετωπίζουμε – κατά τον πάπα Ιννοκέντιο τον Τρίτο – με την ίδια περιφρόνηση που αντιμετωπίζουμε το φτύσιμο, την ούρηση και την αφόδευση. Ηδη από τον τέταρτο αιώνα ο Αγιος Αυγουστίνος (που δεν στάθηκε άμοιρος σαρκικών απολαύσεων) θεωρεί ότι το σεξ και τα επαχθή του συμπαρομαρτούντα – ο δύσκολος τοκετός, ο πόνος της γέννας – είναι μέρος της τιμωρίας του Θεού για το προπατορικό μας αμάρτημα. Εκείνοι ιδίως που αφιερώνονται στον Κύριο στις σκήτες και στα μοναστήρια δεσμεύονται να δώσουν τη μάχη κατά της εξεγερμένης σάρκας μέχρις εσχάτων. Οι ερημίτες και οι καλόγεροι αδυνατούν να συμφιλιωθούν ακόμη και με την ιδέα μιας ονείρωξης ή μιας ακούσιας στύσης. Τιμωρούν τα ανυπάκουα γεννητικά τους όργανα με τον πιο βάναυσο τρόπο -με καυτά σίδερα, με δηλητηριώδη ερπετά, με κρύα μέταλλα. Παρόμοια μαρτύρια περιμένουν και όσες καλόγριες παραστρατούν».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή