Οι συνεχείς κρίσεις έχουν πυκνώσει τον πολιτικό και ιστορικό χρόνο. Μέσα σε λίγα χρόνια έχουν συμβεί ιστορικά γεγονότα (κρίση, πανδημία, πόλεμος…) που υπό σχετικά κανονικές συνθήκες θα χρειαζόταν δεκαετίες να συμβούν. Αυτή η ένταση και η πυκνότητα του πολιτικού χρόνου έχουν μειώσει την προβλεπτική μας ικανότητα και έχουν επιβάλει μία κατά κάποιον τρόπο αναπόφευκτη πολιτική και κοινωνική μυωπία, όπου όλα περιστρέφονται γύρω από τον βραχύ χρόνο των γεγονότων της επικαιρότητας και της σκόνης των ημερών. O μέσος και μακρύς χρόνος των μεταρρυθμίσεων στους θεσμούς και της αλλαγής στις δομές και στο πνεύμα της εποχής, για να χρησιμοποιήσουμε τη χρονική διάκριση που εισηγήθηκε ο F. Braudel, είναι στην πραγματικότητα εκτός συζήτησης, ή στην καλύτερη περίπτωση έχει κρυφτεί στο τεχνικοοικονομικό πρόγραμμα Ελλάδα 2.0 (Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας), που είναι πιο κοντά στους μυημένους σχεδιαστές πολιτικής, χωρίς να έχει μετασχηματιστεί σε εθνική στρατηγική και κοινωνικό στόχο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή