Η «γραμμή» του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία για το ΠΑΣΟΚ είναι επίθεση φιλίας – με προσοχή. Εδώ, όπως λένε οι γνώστες του πολιτικού παρασκηνίου, κρύβεται μια στρατηγική που θέλει τη «μερικοποίηση» του ΠΑΣΟΚ ή την πίεση ώστε να λάβει τα χαρακτηριστικά «δορυφόρου» στην Κουμουνδούρου. Για τον Αλέξη Τσίπρα και τους επιτελείς του βασικός στόχος είναι η πρωτιά από την πρώτη κάλπη για τον ΣΥΡΙΖΑ και η προοδευτική διακυβέρνηση. Για το δεύτερο προφανώς απαιτούνται εταίροι.

Και εδώ έρχεται μια παραλλαγή στη «γραμμή» διαχείρισης του πράσινου όμορου χώρου. Για παράδειγμα, υπάρχει η διάθεση κριτικής στον Νίκο Ανδρουλάκη όταν εκείνος επαναφέρει ως δική του στρατηγική τον διμέτωπο αγώνα. Αλλά υπάρχει και εκείνη η οπτική από μεριάς ορισμένων κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που πάνε ένα βήμα μπροστά. Που θεωρούν σχεδόν τετελεσμένη τη σύγκλιση με τη Χαριλάου Τρικούπη και που – εδώ είναι το πολύ ενδιαφέρον στοιχείο – θέλουν μια αυτονομία του ΠΑΣΟΚ. «Το κόμμα αυτό, που δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε την ιστορία και τις σημερινές του αντιφάσεις, χρειάζεται για την πολιτική αλλαγή. Δεν πρέπει να διαλυθεί. Χρειάζεται επίθεση φιλίας, και στη βάση και στην κορυφή, και ταυτόχρονα εγγυήσεις ότι θα διαθέτει τον δικό του χώρο ανάπτυξης.

Οι παρακολουθήσεις αλλά και άλλα ζητήματα ανέδειξαν μια σημαντική σύγκλιση. Αυτή πρέπει να διευρυνθεί με κοινές επιτροπές όπου είναι δυνατό, αλλά και με συνεννοήσεις κορυφής» έγραψε προσφάτως στην «Εποχή» ο καθηγητής Αντώνης Λιάκος και εκ των βασικών στελεχών του προοδευτικού εκσυγχρονιστικού ρεύματος που προσέγγισε τον ΣΥΡΙΖΑ με τη Γέφυρα και τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Το προαπαιτούμενο

«Προφανώς δεν μπορούμε μέρες η μήνες πριν από τις εκλογές – όπου κάθε κόμμα θα μετρήσει τις δυνάμεις του – να φτιάξουμε κοινό εκλογικό πρόγραμμα. Ομως ένα μίνιμουμ κοινά αποδεκτών στόχων επιβάλλεται από τώρα να ιχνηλατήσουμε» συμπλήρωσε από την άλλη με δική του παρέμβαση ο Νίκος Μπίστης, προερχόμενος από το ίδιο ρεύμα με τον Λιάκο και σήμερα γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια και η εν λόγω καταγεγραμμένη άποψη βάζει ως προαπαιτούμενο την πρωτιά ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης δίνει μια πιο χειροπιαστή υπόσταση στην έννοια της προοδευτικής διακυβέρνησης αλλά και εγγράφεται σε όσους δεν καίνε την κάλπη της απλής αναλογικής αλλά της δίνουν νέο ενδιαφέρον και νέο διακύβευμα για έναν μετέωρο κόσμο στα όρια της προοδευτικής επικράτειας.

Στον εκλογικό δρόμο βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα παραιτηθεί από την πόλωση, το αφήγημα της δικής του νίκης και βέβαια την αλίευση κόσμου από την πασοκική δεξαμενή. Η παραπάνω βέβαια άποψη ασκεί τη δική της ιδιότυπη πίεση και στους δύο χώρους, ενώ σύμφωνα με μια ανάγνωση πραγματοποιείται και προς διεμβολισμό του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου.