Από εκκλησιαστικής απόψεως το θέμα είναι πασχαλιάτικο. Από πολιτικής όμως είναι λίαν επίκαιρο. Γιατί, ξαφνικά, αι μωραί παρθέναι, όπως στη γνωστή παραβολή, έχουν γεμίσει τον τόπο. Και δεν είναι, όπως εκεί, πέντε, αλλά αμέτρητες. Κι ούτε έχουν ξεχάσει το λυχνάρι για το λάδι ώστε να τις πάρει ο ύπνος και να χάσουν τη στιγμή που έρχεται αργοπορημένος ο Νυμφίος και να μείνουν τελικά εκτός νυμφώνος σε αντίθεση με τις άλλες πέντε ξύπνιες, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Που τον περίμεναν υπομονετικά και καλά προετοιμασμένες. Ούτε φυσικά η ιστορία τους ψάλλεται τη Μεγάλη Τρίτη πλεγμένη γύρω από τη μεταστροφή της πόρνης στην αρετή. Σήμερα, αι μωραί παρθέναι, έχουν μείνει άναυδες περίπου για το αντίστροφο: επειδή τόσα χρόνια ήθελαν να πιστεύουν (και, κυρίως «απαγόρευαν» να πιστεύει κανείς οτιδήποτε άλλο) ότι ζούμε στο βασίλειο της αρετής, μέχρι που, μέσα σε ένα βράδυ, αποκαλύφθηκε ότι αυτό ήταν τελικά το μεγάλο πορνείο της παραβολής… Μόνο που εδώ δεν έχει υπέροχο τροπάριο όπως της Κασσιανής. Εχει εισαγγελέα, κελί και απαγγελία κατηγοριών και δίκες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή