Η κρίση του Qatargate, που κλυδωνίζει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μοιάζει όλο και περισσότερο με την κορυφή ενός παγόβουνου, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου παραμένει ακόμη κρυμμένο κάτω από τα «εγκλωβισμένα ύδατα» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Θα ήταν τουλάχιστον επιπόλαιο και πάντως αφελές να θεωρήσουμε ότι το Qatargate είναι μόνο ένα σκάνδαλο διαφθοράς, που αγγίζει ορισμένους ευρωβουλευτές, κάποιους επιδραστικούς πρώην πολιτικούς, μερικούς λομπίστες και τις σχέσεις τους με τη συγκεκριμένη χώρα. Το αθέατο μέρος του παγόβουνου κρύβει μια βαθιά κρίση της λειτουργίας του πλέον δημοκρατικού θεσμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά ταυτόχρονα και την «εύθραυστη επιφάνεια» της ίδιας της πολιτικής συγκρότησής της. Μπορεί να είναι το δεύτερο μεγάλο σκάνδαλο που κλονίζει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, μετά από εκείνο της επιτρόπου Κρεσόν και της παραίτησης της Επιτροπής Σρέιντερ το 1999, αλλά παραμένει πρωτίστως ένα σοβαρό πρόβλημα πολιτικής ευαλωτότητας για την ΕΕ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή