Τρία τραγικά περιστατικά μέσα σε έναν μήνα. Οι θύτες οδηγούνται με χειροπέδες ενώπιον της Δικαιοσύνης. Μήπως όμως τελικά είναι κι αυτοί θύματα; Θα μπορούσε η ελληνική κοινωνία να είναι ο θύτης σε αυτά τα σοκαριστικά εγκλήματα; Εμείς, το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον, οι γείτονες, οι συγχωριανοί, οι φορείς, οι κοινωνικές υπηρεσίες, όλοι έχουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης σε ό,τι έχει γίνει. Γιατί σίγουρα κάποιοι γνώριζαν τι συνέβαινε πίσω από τις κλειστές πόρτες αλλά επέλεγαν να μη μιλήσουν, να μη βοηθήσουν, να μην ασχοληθούν. Κι αυτό γιατί το στίγμα της ψυχικής νόσου παραμένει εδώ και δεκαετίες ανεξίτηλο στην κοινωνία μας. Πόσω μάλλον στα χωριά και τις κωμοπόλεις της ελληνικής Περιφέρειας, όπου η ψυχική ασθένεια είναι ντροπή και κρύβεται επιμελώς… κάτω από το χαλί.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή