Πριν από μερικές ημέρες, στον χώρο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εκεί όπου δεν μπαίνει η πανεπιστημιακή αστυνομία διότι δεν το επιτρέπουν οι νεολαίοι της Αριστεράς και δεν ρισκάρει να συγκρουστεί μαζί τους η κυβέρνηση, συνέβη ακόμα ένα αποτροπιαστικό γεγονός, που επειδή είναι γιορτές σχεδόν δεν προβλήθηκε από τον Τύπο. Εσπασαν και βεβήλωσαν με φασιστικά σύμβολα το  μνημείο για το Εβραϊκό Νεκροταφείο, που βρίσκεται μέσα στον χώρο του Πανεπιστημίου. Δεν είναι η πρώτη φορά, και όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη. Ο αντισημιτισμός συχνότατα συναντάται με μια ευρύτερη τάση χουλιγκανισμού και καταστροφής δημόσιων σημάτων σε τέτοιο βαθμό ώστε να μοιάζει με συρμό. Πριν ορμήσουν στην οδυνηρή μνήμη οι ακραίοι, η κοινωνία έχει προλάβει να αποδεχτεί πολλές μικρές καθημερινές βεβηλώσεις ως κανονικότητα. Οι υποτιθέμενες δηλώσεις οργής όταν συμβεί κάποιο τέτοιο περιστατικό («πράξη ύβρεως», «απερίφραστη καταδίκη», «οργή», «αποτροπιασμός» και, βέβαια, «να χυθεί άπλετο φως») είναι απλή ανακλαστική στάση εξευμενισμού της μικρής πια εβραϊκής κοινότητας που πραγματικά αναστατώνεται, μέσα στο κυρίαρχο κλίμα αδιαφορίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή