Κέρδισε τα πρώτα φλας της χρονιάς. Για μια υπόθεση που άλλοι θεώρησαν ασήμαντη αφορμή και άλλοι κάτι σαν εθνική απειλή. Πόσο «αποδεκτό» είναι μια drag queen να διαβάζει παραμύθια σε παιδιά του νηπιαγωγείου και του Δημοτικού; Πρόκειται για μια προσπάθεια να εξοικειωθούν τα παιδιά με την έννοια της διαφορετικότητας ή για απόπειρα επιβολής νέων σεξουαλικών προτύπων; Αυτό ήταν το μοτίβο του πρώτου διαδικτυακού ξεκατινιάσματος του 2023 – και δεν χρησιμοποιώ τυχαία τη λέξη «ξεκατίνιασμα» αφού η αντιπαράθεση έγινε με όρους καβγά σε παλιά γειτονιά, τύπου «Ποιος πήγε κι άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα;».

Η αφηγήτρια ήταν η Raw Bee Candles που είναι, επίσης, μουσικός ενώ έχει ασχοληθεί και με το θέατρο. Και το πρόσωπο πίσω από την περσόνα, είναι ο Κωνσταντίνος. Γεννήθηκε στην Κατερίνη και εκεί, από παιδί σχεδόν, ανίχνευσε τις ιδιαιτερότητές του και άρχισε να πειραματίζεται με τα χρώματα και το μακιγιάζ. Στο Ηράκλειο της Κρήτης όπου πήγε για σπουδές ήρθε σε επαφή με την drag σκηνή της πόλης και εκεί δημιούργησε τη Raw Bee Candles. Επέστρεψε στην Κατερίνη, μίλησε για τη σεξουαλική του ταυτότητα στους γονείς του οι οποίοι – ιδιαίτερα η μητέρα του – ήταν υποστηρικτικοί, σε αντίθεση με το περιβάλλον της πόλης. «Σήμερα» λέει «οι γονείς μου με βλέπουν στο Ιντερνετ και είναι περήφανοι για το φως που μεταδίδω». Στη συνέχεια μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη όπου με τα σόου του «έκανε κατάσταση». Προκάλεσε μάλιστα και κάποιες αντιδράσεις εντός της drag κοινότητας διότι αυτό που παρουσίαζε δεν ακολουθούσε αυστηρά τους κανόνες του συγκεκριμένου θεάματος. Η Raw Bee Candles εξάλλου δεν είναι ούτε άνδρας ούτε γυναίκα και το όνομά της δεν σημαίνει απολύτως τίποτα εκτός, ίσως, από τη δύναμη στην οποία παραπέμπει η λέξη «bee» (μέλισσα). Το 2021 παρουσίασε στο Θέατρο Κήπου το Thessaloniki Pride σε ένα σόου που παρακολούθησαν πάνω από πεντακόσια άτομα. Και τον περασμένο Ιούνιο ήταν η βασική παρουσιάστρια στο Main Stage του Pride.

Τότε, τον περασμένο Ιούνιο δηλαδή, στο πλαίσιο του Thessaloniki Pride είχε γίνει και πάλι κάτι ανάλογο σε νηπιαγωγείο της πόλης που, όμως, πέρασε μάλλον απαρατήρητο ή, τέλος πάντων, δεν έγινε ανάλογος με τον σημερινό σαματάς. Η «εκπαιδευτική δράση» – όπως αποκαλούν το event οι διοργανωτές του που είναι το Thessaloniki Pride και οι Οικογένειες με Ουράνιο Τόξο – της 30ης Δεκεμβρίου ήταν η πρώτη για τη Raw Bee Candles. Διάβασε το παραμύθι του Κωνσταντίνου Μαραγκού «Η drag queen που έσωσε τα Χριστούγεννα» ενώ μίλησε και στα παιδιά για τη διαφορετικότητα με «οδηγό» τα χρώματα της ΛΟΑΤΚΙ σημαίας – αυτήν που ένα παιδί αναγνώρισε ως «σημαία της χρωματιστοχώρας». «Μάθαμε τα ονόματά τους, μιλήσαμε για το αγαπημένο τους χρώμα και μετά διάβασα το παραμύθι. Ολα ήταν πολύ χαρούμενα, κανένα παιδί δεν ήρθε ούτε με έφερε σε δύσκολη θέση […] Δεν πήγα σε αυτήν την εκδήλωση για να σεξουαλικοποιήσω τα παιδιά ούτε να τους μιλήσω για τη δική μου σεξουαλική ταυτότητα. Πήγα ως καλλιτέχνης για να τους διαβάσω ένα παραμύθι με έναν θεατρικό τρόπο» είπε. Το να διαβάζουν drag queens παραμύθια σε παιδιά είναι μία δράση που ξεκίνησε πριν από λίγα χρόνια από τις ΗΠΑ και, γρήγορα, την υιοθέτησαν αρκετές χώρες. Στην Ελλάδα, όπως συνήθως συμβαίνει, έγινε αντικείμενο μεγάλης διαδικτυακής κόντρας χωρίς, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, σοβαρά επιχειρήματα. Μια ανταλλαγή ύβρεων και χαρακτηρισμών που, στην πραγματικότητα, κουκουλώνουν το θέμα αντί να το αναδεικνύουν στη σωστή του διάσταση. Οι «υπέρ» χαρακτηρίζουν τους απέναντι φασίστες, κήρυκες του μίσους, μίζερους και άθλιους. Και οι «κατά» λένε τους άλλους ανώμαλους, εκμαυλιστές παιδιών και ότι θέλουν με το ζόρι να επιβάλλουν την ομοφυλοφιλία ως πρότυπο. Επίσης δεν έλειψαν – αλίμονο! – οι κομματικές αντιπαραθέσεις, ακόμη και οι εσωκομματικές συγκρούσεις στο ΠΑΣΟΚ με αφορμή το tweet της γενικής γραμματέως Εθελοντισμού του ΠΑΣΟΚ Κατερίνας Λάσπα που χαρακτήρισε την εκδήλωση «αθλιότητα». Για να πω την αλήθεια, η πιο ψύχραιμη και μετριοπαθής φωνή που άκουσα τις τελευταίες μέρες σχετικά με αυτήν τη δράση ήταν της ίδιας της Raw Bee Candles.

Τα τελευταία χρόνια έχουμε κάνει πολύ μεγάλα βήματα σε ό,τι αφορά την ελεύθερη επιλογή της σεξουαλικής ταυτότητας. Αναμενόμενο ήταν λοιπόν – σε μια κοινωνία στη συλλογική συνείδηση της οποίας η αγοραία λέξη που παραπέμπει στην αντρική ομοφυλοφιλία έχει καταγραφεί ως συνώνυμη του σκάρτου χαρακτήρα – αυτά τα μεγάλα βήματα προς ένα καινούργιο, καλύτερο κόσμο χωρίς τέτοιου είδους διακρίσεις να προκαλούν αντιδράσεις. Και ταμπουρώματα πίσω από ιδεοληψίες, ταμπού και προκαταλήψεις. Η ομοφοβία έχει ξαναβγεί στο σεργιάνι και μάλιστα με ρητορική της δεκαετίας του 1960.

Από την άλλη, αυτά τα μεγάλα βήματα εκλαμβάνονται από πολλούς (και όχι μόνο λόγω συντηρητισμού) και ως ένα είδος επίθεσης και μάλιστα βίαιης. Και ίσως θα πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη σημασία στο εκατέρωθεν μίσος που, με αφορμή αυτήν την εκδήλωση, πυροδοτήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωση παρά στην παρουσία μίας drag queen απέναντι σε παιδιά. Η προχθεσινή συγκέντρωση ομάδας της Χρυσής Αυγής έξω από το βιβλιοπωλείο όπου έγινε η δράση – και που η ρητορική των μελών της ήταν τάλε κουάλε με τις απόψεις του Πούτιν περί ΛΟΑΤΚΙ – μας πάει πολύ πίσω όχι μόνο χρονικά αλλά και πολιτισμικά. Σε εκείνες τις σκοτεινές περιόδους της Γερμανίας πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το μίσος, απ’ όπου κι αν προέρχεται, είναι ανασταλτικός παράγοντας για την πορεία μίας κοινωνίας προς τα εμπρός. Γι’ αυτό χρειάζεται ψυχραιμία. Και βελούδινα βήματα που θα πείθουν χωρίς να χρειάζεται να επιβάλλουν.