Το γλωσσικό ιδίωμα των κρατικών εγγράφων

Σε πολλούς από μας, οποιαδήποτε συναλλαγή με το «κράτος» προκαλεί ταραχή. Φταίει το οθωμανικό μας παρελθόν· η δυσπιστία προς τους διοικητικούς μηχανισμούς· η μανία καταδιώξεως που έχει αποκρυσταλλωθεί στον πολίτη του Νότου. Συνήθως, εκλαμβάνουμε το κράτος ως ανώτερη οντότητα έναντι της οποίας δεν θα βρούμε ποτέ δικαίωση. Έτσι, όταν πριν από λίγες ημέρες προσγειώθηκε στο inbox μου ένα μέιλ από την ΑΑΔΕ, στο δευτερόλεπτο που χρειάστηκα για να διαπιστώσω ότι οι εφοριακοί μάς εύχονταν καλές γιορτές, πρόλαβα να αναρωτηθώ ποιο έγκλημα διέπραξα και ποια τιμωρία με περιμένει. Η φοβία δεν αφορά μόνο το ελληνικό κράτος: τα Χριστούγεννα, ένα μέιλ από τη Γαλλική Δημοκρατία με τάραξε εξίσου· αν και επρόκειτο για την επιταγή των 200 ευρώ που μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε τον διπλασιασμό της τιμής του φυσικού αερίου, εγώ έπαθα ταχυπαλμία. Στη συνέχεια, έφτασε ένα άλλο μέιλ, λιγότερο φιλικό, όπου η επιχείρηση ηλεκτρισμού με κατσάδιαζε διότι η φετινή μου κατανάλωση δεν είναι μικρότερη από την περσινή: Γιατί; Γιατί σπάταλε και ανυπάκουε πολίτη δεν κάνεις οικονομία στο ρεύμα συμφώνως προς τις υποδείξεις των γαλλικών αρχών; Προσπαθώ… προσπαθώ… αλλά δεν…