Μεταμόρφωση

Το αίτημα του κόμματος εκφράζεται μαξιμαλιστικά, όπως και τα περισσότερα απ’ αυτά που φωνάζουν τα στελέχη του σε παραδοσιακά και νέα μίντια. Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να δέχεται μόνο την επιστροφή η οποία θα συνοδευθεί από μια δήλωση μετανοίας για την κλοπή που διέπραξε ο Ελγιν. Τίποτα λιγότερο. Τι κι αν οι ρεαλιστές αντιλαμβάνονται ότι οι λονδρέζοι διαπραγματευτές δεν θα μπορούσαν να δεχτούν κάτι τέτοιο, αφού θα έθετε σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη του Βρετανικού Μουσείου, δημιουργώντας προηγούμενο για άλλες χώρες οι οποίες διεκδικούν εκθέματά του; Οι αριστεροί παρότι κουβαλούν πια εμπειρία κυβερνητικής διαχείρισης – γνωρίζουν, με άλλα λόγια, από πρώτο χέρι πως δεν υπάρχει διπλωματική συνεννόηση και ρύθμιση με έναν νικητή που τα παίρνει όλα, αλλά συμβιβασμοί – χρησιμοποιούν επιχειρήματα παρόμοια μ’ εκείνα όσων τους κατηγορούσαν για εθνική μειοδοσία στις Πρέσπες. Μιλούν σαν την εθνικοπατριωτική Δεξιά που είχε πάρει τη σάρισά της κι είχε κατέβει στα συλλαλητήρια του 2018 – 2019. Μεταμορφώθηκαν σε ό,τι κοντινότερο στους Βουκεφάλες του χθες: σε Κενταύρους, ώστε να σώσουν τους προγόνους τους στ’ αετώματα του ναού. Ή να επιβιώσουν της προεκλογικής περιόδου, έστω.