Οι πανεπιστημιακοί συνήθως χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σε εκείνους που ανέχονται να ακούνε ποταμούς βλακείας και στους άλλους, εκείνους που δεν κατέχουν το μυστικό της αταραξίας και τους είναι αδύνατο να ανέχονται βλακείες στο περιβάλλον, χωρίς να ενοχλούνται και να αντιδρούν. Οι πρώτοι, που είναι και οι περισσότεροι, κατά κανόνα διαπρέπουν στον δημόσιο βίο, καθώς η ανοχή τους στη βλακεία τους προστατεύει από προστριβές και διενέξεις. Τους άλλους σπανίως (ή από σπόντα) τους συναντάμε στην πολιτική και, όταν τους βρίσκουμε, συχνά είναι μπλεγμένοι σε διαμάχες που αιτία έχουν τη δυσανεξία τους στη βλακεία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή