Οι έλληνες συνδικαλιστές έχασαν σε «κύρος» στα μνημονιακά χρόνια. Το ίδιο κι οι εργοδοτικές οργανώσεις. Οι ακραίες συνθήκες εκείνης της οικονομικής κρίσης έβαλαν κάτω απ’ τον προβολέα πολλές από τις παθογένειες που διαχρονικά χαρακτήριζαν τη σχέση των κοινωνικών εταίρων. Τώρα, όμως, φαίνεται να έχουν ωριμάσει οι συνθήκες ώστε όλοι να κάνουν την αυτοκριτική τους. Να συνειδητοποιήσουν, με άλλα λόγια, πως το μοντέλο διαπραγμάτευσης που καλούνται να εφαρμόσουν προϋποθέτει τον αλληλοσεβασμό και την ισορροπία δυνάμεων. Συνδικάτα και εργοδοσία πρέπει να μάθουν να λύνουν τις διαφορές τους έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι η ευημερία της μιας πλευράς είναι άρρηκτα συνδεδεμένη μ’ αυτήν της άλλης. Δεν υπάρχουν επιτυχημένες επιχειρήσεις χωρίς ικανοποιημένους εργαζόμενους. Ούτε ικανοποιημένοι εργαζόμενοι χωρίς επιτυχημένες επιχειρήσεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή