Και πάνω απ’ όλα υγεία… (εδώ γελάμε)

Σε μια σκηνή του πρόσφατου, αριστουργηματικού «Τζόκερ» (2019) – ταινίας γυρισμένης προ κορωνοϊού -, όταν η υπεύθυνη δημόσια υπάλληλος που παρακολουθεί τον κεντρικό ήρωα Αρθουρ Φλεκ (Χοακίν Φίνιξ) τού ανακοινώνει ότι λόγω περικοπών το κρατικό πρόγραμμα υποστήριξης ανθρώπων με ψυχολογικά προβλήματα διακόπτεται και δεν πρόκειται να τον ξαναδεί, εκείνος τη ρωτά: «Πώς υποτίθεται ότι θα παίρνω τώρα τη φαρμακευτική αγωγή μου;». Το τι συνέβη αργότερα στην ταινία, όταν ο Αρθουρ γίνεται Τζόκερ και ακολουθεί ένα απίστευτο μακελειό, προτιμώ να μην το θυμάμαι. Πάντως η παραπάνω σκηνή είναι που τελικά επιβεβαιώνει αυτό που συχνά λέμε ελαφρά τη καρδία, ότι η τέχνη μιμείται τη ζωή, ή και το αντίθετο, ότι η ζωή μιμείται την τέχνη. Λίγα χρόνια έχουν περάσει και τα φάρμακα έγιναν ξαφνικά το νούμερο ένα ζήτημα στη ζωή μας. Μια φράση που θυμάμαι να επαναλαμβάνεται με μεγάλη συχνότητα μέσα σε χώρους φαρμακείων κατά τη διάρκεια του έτους που πέρασε ήταν το «είναι σε έλλειψη». Λες και από μόνες τους αυτές οι τρεις λέξεις ισοδυναμούν με φάρμακο! Και με πάσα ειλικρίνεια δεν θυμάμαι πλέον πόσες ήταν οι φορές που αναζήτησα κάποιο φάρμακο – όχι το ίδιο και όχι μόνο για μένα – λαμβάνοντας αυτές ακριβώς τις τρεις λέξεις ως απάντηση μέσα σε δεκάδες φαρμακεία διαφορετικών περιοχών, όχι μόνο της Αθήνας αλλά όλης της Ελλάδας.