Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Δεν ήταν πρακτικό δηλαδή – για να χρησιμοποιήσουμε μια ήπια διατύπωση – όποιος πολίτης νομίζει ότι παρακολουθείται το τηλέφωνό του να ρωτάει την ΑΔΑΕ, εκείνη να ρωτάει τους παρόχους κινητής τηλεφωνίας, αυτοί με τη σειρά τους να ρωτούν τον Ντογιάκο, εκείνος να δίνει προφορική γνωμάτευση αρνούμενος να τη διατυπώσει και γραπτώς, η αντιπολίτευση να φωνάζει, η κυβέρνηση να την κατηγορεί ότι παραβιάζει τον νόμο και οι πολίτες, συνεπικουρούμενοι από υπουργούς, να εξάγουν το συμπέρασμα ότι σε αυτή τη χώρα μπορεί ο καθένας να παρακολουθείται για ουσιαστικούς, πολιτικούς ή προσωπικούς λόγους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή