Δεν πρόκειται για συνειδητή ανάμνηση. Είναι μάλλον μια αποσπασματική εικόνα που έρχεται από τα πολύ μακρινά βάθη της παιδικής μου ηλικίας. Το ραδιόφωνο έλεγε για τον θάνατο του βασιλιά Παύλου. Και ο πατέρας μου άκουγε συντετριμμένος. Σοκαρίστηκα από τη συντριβή του πατέρα μου, δεν ήθελα να τον βλέπω έτσι. Συνέδεσα την εικόνα με τον βασιλιά και, από τότε, έγινα φανατική αντιβασιλική. Ακόμη κι όταν, τις επόμενες μέρες, η μαμά μου με τις φίλες της σχολίαζαν τα ρούχα των κυριών στην κηδεία – μια κουβέντα που λάτρευα να κρυφακούω -, ακόμη κι όταν, τότε, έμαθα ότι το μαργαριταρένιο κολιέ σε μαύρο φόρεμα είναι εμφατικό του πένθους διότι τα μαργαριτάρια παραπέμπουν σε δάκρυα, δεν μετακινήθηκα από την παιδική μου απέχθεια «γι’ αυτούς που ήταν η αιτία να στεναχωρηθεί ο μπαμπάκας μου».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή