Στο κράτος του οποίου υπήρξε αρχηγός ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ για να ανοιχτεί δρόμος προς ένα ορεινό χωριό έπρεπε για κάποιο λόγο να αποφασίσει να το επισκεφτεί ένα μέλος της βασιλικής οικογένειας. Για να γίνει γιατρός ένας γιος αγρότη έπρεπε, ενώ δίνει εξετάσεις, να ακούει τον καθηγητή Ιατρικής – που η μητέρα του ήταν κυρία επί των τιμών της βασιλίσσης – να τον ρωτά πώς αποφάσισε, αν και ταπεινής καταγωγής, να ασχοληθεί με ένα ευγενές επάγγελμα. Στο κράτος που θα ταφεί ο τέως βασιλιάς, όμως, δεν έχει λυθεί μόνο το πολιτειακό ζήτημα εδώ και μισό αιώνα. Εχουν, ευτυχώς, σπάσει όλα τα καλούπια των κοινωνικών συμβάσεων της εποχής της βασιλευομένης δημοκρατίας. Εχει απομυθοποιηθεί ο θεσμός που εκείνος ενσάρκωσε κι έχει αποδραματοποιηθεί το ίδιο του το πρόσωπο. Η βασιλεία καταργήθηκε πανηγυρικά κι αναίμακτα. Οι όλο και λιγότεροι νοσταλγοί της αντιμετωπίζονται σαν γραφικές φωνές σε μια επικαιρότητα η οποία έχει σοβαρότερα θέματα από τα μη θέματα – σαν το τελετουργικό της κηδείας ενός ανθρώπου που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ως έκπτωτος μονάρχης – να ασχοληθεί.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή