Ο θάνατος του τέως αλλά και έκπτωτου βασιλιά Κωνσταντίνου σηματοδοτεί ένα συμβολικό τέλος στον θεσμό της μοναρχίας που θεσμικά είχε τελειώσει με το δημοψήφισμα του 1974, αφού και με την «αποδυναστικοποίηση» των απογόνων του οι οποίοι ιδιωτεύουν κλείνει οριστικά ο κύκλος της εν Ελλάδι μοναρχίας. Τελείως ιδιότυπα τη μοναρχία την απέπεμψε η Δεξιά και κυρίως η πολιτική βούληση του Καραμανλή, ο οποίος είχε διαπιστώσει την προβληματική συνύπαρξη πολιτικού συστήματος και παλατιού από τη δεκαετία του ’50, αλλά και η απώλεια στήριξης του βασικού της πυλώνα, του στρατεύματος. Το πραξικόπημα του 1967 πριν καταστεί εθνικό ήταν εσωτερικό, ο Κωνσταντίνος είχε απολέσει τους πυλώνες στήριξης της μοναρχίας, ήταν η πρώτη ταφή της μοναρχίας και του Κωνσταντίνου. Το 1974 ήταν η πιο θεσμική ταφή μέσα από το δημοψήφισμα, η δεύτερη. Η τρίτη ταφή έφτασε με τον βιολογικό θάνατό του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή