Πόσοι άνθρωποι μπορούν να πουν πως γνωρίζουν πραγματικά τι σημαίνει να έχουν κριθεί ενώ βρίσκονται εν ζωή; Εκείνος που πέθανε το βράδυ της Τρίτης μπορεί να μην το παραδεχόταν δημοσίως, αλλά σίγουρα το ήξερε πολύ καλά. Σχεδόν για μισό αιώνα, από την μέρα που οι Ελληνες αποφάσισαν υπέρ ενός πολιτεύματος που δεν τον περιλάμβανε μέχρι την μέρα που πέθανε, ο τέως, ο τελευταίος βασιλιάς, δεν κατάφερε να αλλάξει ούτε μια λέξη για να γυρίσει την Ιστορία υπέρ του. Δεν μπόρεσε να διορθώσει την υστεροφημία του, ούτε να λειάνει τον μοιραίο ρόλο που είχε στα Ιουλιανά, τα κρίσιμα χρόνια πριν από τη δικτατορία. Δεν έπεισε ότι είχε καλές προθέσεις ορκίζοντας τους πραξικοπηματίες, δεν κέρδισε καν ελληνικό διαβατήριο. Γεννήθηκε πρίγκιπας, με μια χώρα στα πόδια του, και πέθανε χωρίς να έχει πια καμία δημόσια σημασία. Ιδιώτης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή